Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

 

Opgeruimd

Het is praktisch windstil en de zon verlicht de bladeren naar één van mijn natuurlijke lievelingskleuren: het okeroranje. Ik gooi nog maar eens bijpassend een flink aantal druppels etherische sinaasappelolie boven een waxine lichtje en snuif zo de nazomer naar een vierde dimensie via een zwaar fruitige Oriëntaalse geur.

Okeroranje

Heerlijk, ontzettend nooit genoeg en kom maar op met die geit!
Dit juffertje lust er wel pap van: een weelde van rust is aangebroken in de uitgestrekte onmetelijke tijd en haar schoonheid. Mijn humeur is uitermate opgeruimd en ik heb wel zin in een feestje.

De tijd van elfjes en kabouters breekt aan ©CoCoCee

Dat mag dan onderhand ook wel eens, want we hebben ons het apenzuur gewerkt dwars door het gemiezer van de zomer heen.
Inmiddels zijn de muren van de binnenstallen twee kleuren geschilderd, het hout-, bak-, en traliewerk gereinigd en het hooi en stro is opgeslagen voor de winter.
Hè, hè. Als een heuse ‘Miep Kraak van de Huishoudservice’ heb ik tenslotte ook de materialen van de buitenstal nog aangevallen. Rest me nu nog de eer van het ultieme uitgestelde genot van voldoening: lekker naar buiten voor de finishing touch per dikke kwast met lijnzaadolie, de ‘bling-bling’ van de boerderij.

Natte netjes en assistent-opruimer.

De paarden vinden onze herfstmaatregelen maar normaal. Ze komen hoogstens eens wat vaker kijken of er nog een stoofpeertje of appel te verhapstukken valt. De tuinvogels daarentegen maken knetterende ruzies om en over de schoongemaakte huisjes. Piet woont kennelijk niet zomaar weer automatisch in dezelfde kiet.

Uiteindelijk konden deze musjes dan ook het dak op.

Particulier eigendom bestaat in de vogelwereld niet, laat staan dat vererving ervan iets zou garanderen. Overlevingsdrift verhit de gemoederen en de strijd met weer een nieuwe dikke kool of boomklever doet telkens opnieuw winnen en verliezen.

Een rammende boomklever past de deur aan.

Deze Juffert vraagt zich ondertussen wel af waarom onze Piet en zijn Marie nu nog steeds letterlijk met het ‘huishouden’ bezig zijn?
De nestjes jonkies zijn immers al dik uitgevlogen.

Vele Pimpeltjes maken zwaar werk

Is het geen tijd om ergens vreselijk uitgeblust op een takje te gaan zitten? Nee, hier nemen ze gezamenlijk een abonnement op een winterlange last van het ‘lege nestsyndroom’. We hebben die vogelhuisjes toch niet gepoetst voor een gevecht om het opgehokte ongenoegen?

Gelukkig zijn er ook dwaalgastjes die zich enkel bekommeren om het besgebeuren rond het huis.

Het besgebeuren.

Onze Sinas de spreeuw is terug van weggeweest en zit elke morgen pontificaal te kwelen op zijn esdoornhuisje voor het slaapkamerraam. Sinas heeft er weliswaar twee nestjes groot gebracht dit jaar, maar heeft zich vervolgens echt wel weten te verpozen in verre oorden.

 
Sinas met een vlinder

Hoe ik weet dat ie op vakantie is geweest? Nou, normaal kweelt ie een hele volière tegelijk bij elkaar op zijn dakje. Om zijn vocabulaire wat kracht bij te zetten miauwt ie dan ook wel eens quasi nonchalant een buizerd na. Tegenwoordig worden we gewekt door zijn pauwenschreeuw. De sirene van een siervogel die hier in velden nog wegen te bekennen valt. Sinas heeft kennelijk ‘op stand’ vertoefd en daar talig op in weten te spelen. Wij genieten van zijn merkwaardige uitheemse sound maar zijn toch wel blij dat ie niet bij een politiebureau, brandweer of EHBO zijn vitamine V heeft opgedaan.

 

En zo bereidt iedereen zich voor om het komende koude, kale seizoen met glans door te kunnen komen. Op de meest rare plekken worden voorraden aangelegd, leeggehaald of vergeten.
De vos komt overdag op z’n elfendertigst de walnoten in de boomgaard oppeuzelen die de eekhoorns en kraaien net uiterst zorgvuldig hebben verstopt.

De dassen nemen uit elke gevallen stoofpeer een hapje.
Lieveheersbeestjes zoeken binnen beschutting en de spechten creëren een pracht totempaal waar ze zaden verschalken.

Spechtensmidse ©Wim van de Wouw.

Helaas is er ééntje die niet weet dat ‘opgeruimd’ een eigen functie heeft en ‘netjes’ hoort te passen in ieders vocabulaire en manieren. Eén wezen die het schaamrood op mijn kaken brengt. Een mens die ik een levenlang ruzie en lege nesten toewens als zijn/haar gedrag niet verandert.

Een dagje bosconsumptie

Dezelfde verzamelplaats voorheen, maar ook na die rake mis-handeling, echt wel!