Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

De eerste keer

 

Dit jaar werd onze merrie ‘Crème Fraîche’, vier jaar oud, voor het eerst moeder. Ook haar veulen, net als die van haar moeder en oma, kwam te vroeg. Elf maanden wachten met als resultaat drie kleine meiden erbij en alles gezond. Het geeft deze juffert een groot gevoel van opluchting.

Immers, het is maar afwachten of een kersverse moedermerrie ook weet wat ze ermee moet als het haar voor de eerste keer overkomt.
Of ze het nog hulpeloze veulentje, dat daar als een zakje botten in de wei ligt, wel wegwijs weet te maken. Gelukkig blijven rampscenario’s uit. Maar zowel moeder als dochter zijn ernstig overbluft door de gewaarwording van hun lijf. ‘Sabayon’ omdat er van alles op en aan zit. Wat moet ze toch met zulke lange potloden? En Fraîche omdat ze nu ineens met tweeën is. 

Een pasgeboren sabayon

‘Gratin’, het nichtje van de pasgeborene, is zelf al een hele maand op de benen en komt samen met haar moeder ook belangstellend mee snuffelen aan de onbekende nieuwelinge. 

Het kraambezoek.

Het spant erom of moeder Fraîche weet dat ze melk heeft en of ze haar baby duidelijk kan maken waar die te vinden is. Daartoe moet onze kleine snorremans eerst weten dat ze pootjes heeft en dat ze bij machte is om daar op te staan en te lopen. Ze kan nog niet goed zien maar leert haar eerste wankele stappen naar zelfstandigheid te doen door het warme drooglikken, besnuffelen en zachte lok-hinnikje van haar moeder.

Een lokhinnikje voor haar liefje.

Het kraambezoek van Gratin en Crème wordt door ons met zachte hand naar wat verder weg in de wei geleid opdat de primeur niet aan de juiste moeder voorbij zal gaan.
In een andere wei hinnikt onze alfamerrie Qui Vive een warm welkom naar haar kleindochter Fraîche en het nieuwe achterkleinkind.
Aan Vief’s voet haar zesde kind: ‘Grapjas’, de koos- of stalnaam van haar eigen paardenpeuter van 14 dagen oud: die officieel  ‘Grappa con Tapas’ heet.

Grapjas naast mama Vief.

Hoewel bij ons alle geboren paardjes uit de stam een naam uit de internationale keuken krijgen, snapt u wellicht bij het zien van viefs nieuwste aanwinst waarom haar naam tot ‘grapje’ is afgekort.

Grapje lacht.

Ondertussen spartelt Sabayon als een Bambi op het ijs richting het melkfabriekje tussen mama’s benen. Alle plekjes worden door onze nieuwe sikkepitje verkend en Fraiche duwt haar zachtjes met haar grote neus aanmoedigend tegen haar kontje de goede richting in.

De andere kant op meiske.

Drinken gaat niet vanzelf: ze sabbelt eerst met grote lust op het spronggewricht van haar moeders achterbeen.

Het Spronggewricht Fraiche

Die besnorde toet van haar heeft een voelsprieterige functie, want al gauw horen we dat moeder en kind elkaar slurpend leren kennen.
Deze ’biest’, de eerste melk met voeding en antistoffen, functioneert als een heus vitamineshot en boest haar weerstand naar de noodzakelijke natuurlijke weerbaarheid in de grote boze buitenwereld.

Sabayon sabbelt aan de uier.

De zon schijnt en droogt haar velletje naar de veulenkleurtjes. Eerst zal zij veel meer nesthaar krijgen, ze wordt een beertje. Pas als ze die pluizige pruik langzaam verliest, krijgen we langzaam als bij een toverbal haar echte kleuren te zien, die zij haar leven lang zal meedragen.

Sabayon als beertje

Haar staartje en maantjes vormen hierop een uitzondering.
En wat is het geval? Heeft onze Sabayon nou net een heel bijzondere kleur staart. Alsof ze in de buik al wist dat wij in haar draagtijd met dassen in de weer zijn geweest! Ik heb zo’n paardenstaart nog nooit gezien, tja voor alles is een eerste keer.

Staartje sabayon.

Het zijn echte dassenkleuren hoor, maar de vorm lijkt meer op die van een stinkdier. Nou is deze juffert op een of andere manier niet zo gecharmeerd van een associatie met stinkdieren. Mijn voorkeur gaat toch uit naar de dasjes. Schoorvoetend wil ik nog wel eens toegeven dat dit dametje wel iets weg heeft van dat andere dier.
Maar alleen als ze haar vlaggetje overeind zet. Anders niet.