Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

De boomleuker.

Onze lieve Heer heeft vreemde kostgangers. Aparte creaturen die je in de natuur eigenlijk liever niet tegenkomt. Maar lieverbroodjes worden helaas ook in het buitengebied niet gebakken.
Er vertoeven hier soms mensen die voor hun afwijking het bos opzoeken. Zo hebben we een damesschoenen fetisjist die na elke komst een extra paar pumps aan zijn bosverzameling toevoegt.

Schoenen lopen kennelijk niet alleen

Ook hebben we een fervente pornofavo. Deze heeft detail tot hèt summum (mm) verheven. Uiterst nauwgezet versnippert hij de Candy en een Chick tot honderden cruciale flinters. Vervolgens koestert hij die knipsels in plastic zakken. Je zou er zo een club gerenommeerde psychiaters op los willen laten. Ware het niet dat een antwoord op de ‘waaromvraag’ voor ons waarschijnlijk toch zal uitblijven.
We concentreren ons maar op het ruimen van de achtergebleven rotzooi, voordat de wind er een traktatie met bijsmaak van maakt voor loslopende kindertjes.

Verpakt doen snippers iemand plezier

De wind heeft geen weet van geknipt en verknipt

Nou heeft natuurlijk iedereen het recht op een eigen afwijking en de meeste eigenaardigheden stemmen inmiddels neutraal.
Door de wol geverfd wil ik het hier dus niet even hebben over lieden die bellend en hevig gebarend door het bos lopen. Noch over ouders die met een verbeten hoofd zich toch weer gedwongen voelen de kinderen op zondagmorgen uit te laten.
Nee, ik wil het vandaag over ‘de boomleuker’ hebben. Net als de boompieper en de boomklever, hoort de boomleuker thuis bij ons in het bos.

Ook een frequente gast: de boomklever

We kennen hem nou al zo lang en nog steeds verbaast hij ons.
De boomleuker komt, weer of geen weer, telkens zijn eigen thanksgiving ritueel afdraaien. Hij structureert, gedurende een vaste looproute, ogenschijnlijk willekeurig gevallen takjes op het bospad één kant op.
In zijn voortraject naar de bossen toe, kom je hem tegen: in stand op een been, een ooievaar zal er meer moeite mee hebben, gezien de schuin afgesleten zolen van wat nog door moet gaan voor “schoenen”. Hij draagt elke dag dezelfde smoezelige oversized jeans met gaten en een verlopen ski-jack uit het jaar nul, met daar onder een dikke trui.
Ook vol gaten: het is zijn vertrouwde pretpakje.

Een streep er doorheen is ook een natuurlijk verschijnsel

Kom je hem tegen, en je groet een oude bekende? Hij zegt geen boe of bah terug. Je groet verdwijnt in het luchtledige. Maar omdàt je gegroet hebt, begint de boomleuker geheel opnieuw met zijn ooievaarstandje en takkenstructuurtje. En als je eindelijk wijs geworden, een keer je mond houdt en ook stoïcijns doorloopt, staat hij even later stil en groet een dichtstbijzijnde oude dikke boom met een uitvoerige blik naar boven.
Hij staat zichzelf toe een uitzicht op te zoeken, prevelt langdurig voor zich uit en buigt dan afsluitend eerbiedig naar het vergezicht toe.

Een Juffert zou het zelfde doen

Eens had hij het anders op zijn heupen en omarmde langdurig een stam. Zijn jas stond hierbij open, welk een ongehoorde afwijking! De Juffert zag hem het doen voor het kamerraam en lanceerde een fijn variantje op zijn bijnaam ‘bomenleuker’ met de letter N erin.

Ik bedoel: je ziet hem van alles met bomen doen, de dendrofiel, behalve ‘de’ daad, vandaar. Als ik uit het zicht, me op een van de dassenburchten heb verstopt, ziet deze juffert hem met grote takken slepen. Ze worden rechtop, hoe rationeel, tot een grote verzameling kanjers gewerkt, tegen een grote dikke boom die er hem om vraagt?

Deze jongenman heeft een heel eigen stramien ontwikkeld om te overleven. Een onschuldige afwijking, zolang ie niet boos wordt?

Takken verzamelen zich overal in het bos

Laatst is de boomleuker ontdekt door een groepje fietsende brugmiepkes. Een tijd lang kwamen ze elke dag op vaste tijd door het bos gecrost om te lachen. En ach, deze Juffert heeft geen dochters rondlopen, wel nichtjes, èn de bomenleuker, de pornospecialist en schoenenfetisjist.  Oogjes open en mijn snavel niet toe, dus. 

Snaveltjes toe