Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

Tussentijd

Er is een tijd van komen, een tijd van gaan en een tijd van blijven.
De tirannie van de tijd voor de mens, wordt in de natuur gewoon lekker afgewisseld naar het ongewisse. Niks definitiefs aan, alles is cyclisch.
Let maar eens op de vogels. Ze zijn er altijd. En telkens domineert, in de top van een seizoen, een andere groep als ‘nieuwkomer’. De trekvogels vliegen naar de zon, de dwaalgasten komen vanuit het Noorden naar onze warmere winter en de blijvers kiezen eindeloos ‘hun’ boom of struik.

Een zonnig plekje.

Momenteel is het een lawaaiige tussentijd: alles is, gaat en komt tegelijk voor onze vogelvrienden. De blijvers beleven hoogtijdagen. Grote blijvers als kraaien, kauwen, roeken en eksters zitten nu nòg langer stil op hun lievelingstak. Ze zouden toch eens ‘hun’ plekje moeten afstaan!

Nix afstaan…

Je zou denken: ‘veilige’ takken genoeg in het grote buitenbos.
Maar een tak is niet zomaar een winnend lootje uit de loterij.
Uitzicht, vergezicht, voedselvoorraad en voorbeeldige vluchtwegen onderscheiden een ‘aantrekkelijke’ tak. Zó’n tak wordt ernstig gekoesterd, Great!

 
Zicht.

De krijsconcerten gaan er de hele dag door. Zeker als er een allochtoontje lager of hoger wordt gezongen, zie je verschillende reacties. Een tak ‘delen’ is het hoogst mogelijke: hier en daar ontstaan nieuwe paartjes, maar niet zonder langdurige stijldans op de wind.
Een kennismaking die eindigt in afwijzing of een levenslange liefde voor elkaar. Geweldig.

 
Een zachte landing dan.

Een van onze ‘mini’buizerds overweegt nog of ze ‘huisbuiz’ gaat worden deze winter. Haar meeste vriendjes zijn al vertrokken. Als semi-standvogel heeft ze ‘t zwaar te verduren. De familie Zwartjan vergeet namelijk zo snel de onderlinge takkenstrijd en pikorde.

Volle takkenstrijd

De buizerd wordt ongevraagd mikpunt en eensgezind nagejaagd. De weilanden over, de oude boomgaarden zigzaggend door, de beukenlanen af.
Zwarte Jannen en -Jantientjes hebben nou eenmaal een beter idee over ‘ken je plaats’ en ‘wie woont er op stand’, dan de buizerd. Vinden ze.

Kale takkenstrijd

En nee, deze juffert vindt het niet zielig. De buizerd is al groot geworden en onnoemelijk stoïcijns onder al dit zinloze geweld. Ze lijkt wel vluchtend weg te vliegen, maar even zo leuk gaat ze wat later op de noot voor het huis zitten.  ‘Wat een leven met die lastig(e) vliegen’, zal ze denken. ‘Een tijdje brallen en dan zijn ze weer zoet’. ‘Maar… maar, hoe moet ik dit gezellig vinden?’

Weg van de vliegen.

Deze juffert leert van vogels dat ‘tijd’ niet alleen te overkomen is, maar een uitnodiging kan zijn voor nieuwe vriendschappen of tussentijdse bevliegingen. In een zonnestraal als deze doet tijd er niet toe: die overkomt je gewoon.

---