Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

Jong & Oud  

De herfst staat er fris en fruitig op. Met het zonnetje erbij staan de bomen al snel in de volle belangstelling. Overal worden gekleurde bladeren verzameld door jong en oud. De Esdoorn voor het huis steekt natuurlijk de kroon met zijn felle geel, knalrood en steevast spierwitte achterkantjes. Als ons nichtje Jazzlynn (8) op bezoek is, heeft ze er zo een stapel van te pakken. Ze zoekt snel een dik stuk tak, roetst de pissenbedden er af en vindt het hóóg tijd geworden voor de befaamde ‘oudevrouwedoos’ uit onze kast.

 

Een oude doos is spannend

 

Deze doos, met een beetje fantasie toch wel uit de tijd van Nederlands-Indië, zit boordevol opgespaarde feest- en pakjesversieringen. Een rijkdom voor kleine en grote meisjes als er creatief geknutseld mag gaan worden.

 

Een nichtje trots is niets verloren

 

Ondertussen buitelt een kleuterklas kinderen verlekkerd voorbij, enigszins in toom gehouden door een aantal grote juffies. Allemaal hebben ze een plastic zak in de hand en roepen elkaar enthousiast de aangetroffen bijzonderheden toe. In het bos mogen de remmen even los! Bij onze reuze walnoot wordt een kleine raappauze ingelast. Kijk, zo’n belevenis zal misschien bijblijven.

 

Noten verzamelen in de pauze

 

Vaak gooien wij expres noten op het pad om te genieten van dit reikhalzend kinderplezier. Op school zit kindergeluk eerder in een klein hoekje, hier in een gerimpeld balletje. Zoiets?

De oude boom staat aan het pad en toornt hoog boven iedereen uit. Leeftijd en grootte onderscheidt de vele mensen hier niet langer, enkel lol in het grote bos klinkt door!

 

Noten kraken en klinken

 

Er staan nog veertien andere grote notenbomen, maar wat minder bereikbaar voor kleuterbenen, iets verderop in het hoge gras van de boomgaard. Een dikke tachtig jaar is ze nu wel aan te zien. We hebben er wat nieuwe kleine bomen tussen gezet om hun toekomst te waarborgen. Vele generaties mensen hebben al een ‘ballenboom’ leren (her)kennen als leverancier van lekkere walnoten.

 

Een miniboom

 

We hebben er een meidoornhaagje omheen gezet, ter bescherming van de kleine boompjes. Elk jaar gebeurt het namelijk wel dat de een of ander meent te moeten leren hoe je noten “knuppelt”. De kindjes op een rij kijken toe. Pa breekt een boompje af en begint vervolgens in het wilde weg op hogere takken rond te meppen. Kijk zo moet dat! …beter kunnen?

Net als ons nichtje zoekt ie ook een stuk dikkere tak, maar met een ander doel voor ogen. Hij begint te gooien en als dat niet lukt te rammen op de neerhangende takken of de stam. Vroeger leerde je dat zo.

‘Notenbomen moet je knuppelen, niet snoeien zegt men.

Maar niemand leerde dat je op leeftijd kwetsbaarder bent?

Hoeveel notenboomgaarden hebben we eigenlijk nog in Brabant?

 

Sommige oud en magertjes, MAAR lente van het bestaan

---