Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
 door Anouk Reefman 

Kwajongens en kwameisjes

 

Eigen schuld, dikke bult! Onze hond ‘JaMaar van de Pettelaer’ is er weer eens op het moment suprème tussenuit geknepen en heeft haar vrijer ‘Bas van Zuid’ opgewacht. Het was zo gepiept. Mijn pogingen haar binnen te houden zijn dus dik in het vruchtwater gevallen. En jawel, geluk bij een ongeluk: pa en ma zijn allebei driekleurige boerenfoxen.

Er kwamen in ieder geval geen ‘chiens de la rue’ te voorschijn, wel een kwintet prachtige pupkes geheel in driekleur, met bruine dakjes boven de oogjes.


Klein maar fijn, een pettenflatje pups.  

Het is wel super gezellig hoor: een huis of een tuin vol hondjes. Van die minikoetjes die in vijf weken gewoon drie keer zo groot groeien, de hele dag blij met zichzelf zijn en de wereld stapper-de-stap ontdekken.


Bij de neus genomen.

De eerste tien dagen slaapt het alleen maar en dan doet er één voorzichtig een oogje open. Een blauw oogje, net als bij mensenbaby’s, een wazig blauwtje, want ze zien nog niets. De tiet en de tepels zijn de pijlers van het bestaan. Welk één zaligheid! Ze gaan elke dag een beetje sappiger smakken als ze drinken.

Na twee weken hebben ze de oogjes allemaal open en we beginnen enig onderscheid te merken in ‘t wie-is-wie. Twee dikkerdjes, een kwajongen en een kwameisje, nemen het voortouw. De eerste wordt ‘Diesel’ gedoopt door onze puberzoon. Een naam die al gauw in de gezinsmond verandert in ‘Diesepies’ of ‘Poefkop’. Niet geheel in overeenstemming met de bedoeling van zoon Gawein overigens, want die vindt zijn gekozen naam ‘normaal’. Pubers en pups: een hoofdstuk aPart…


Pubers en pups: slapen als hobby.

Het kwameisje heet ‘Trui’, naar de bolletjes trui van de Tour. Ze heeft als enige drie dikke losse zwarte bolletjes op haar berenvelletje. Ze loopt net als haar broer als een bodybuildertje van hot naar her, met wat lijkt pampertjes om de billen. Haantje en kipje de voorste als ze Brinta krijgen: hoppa, midden in het bord belanden en als eerste een gaatje gegeten in de pap.


Daarna doopt Trui haar eigen Tour.

Dan hebben we nog onze Coco C., het tweede meisje en genaamd naar een enthousiaste vossenfan. Coco wil de hele dag kroeltjes en sabbelt enthousiast aan je oorlel. Tot slot zijn er nog twee kleine mannetjes geboren die allebei ‘Bandje’ heten, waarvan één ‘bandje met stip’ naar zijn aftekening.


Coco C. is de kleinste.

Een huishouden hoor! Het poept en piest vol trots de vloer vol en speelt met de keukenrol door de hele kamer heen. Op de krant plassen doen ze enkel en alleen als ze uit hun wollen deken komen vallen.

In de zomermaanden is het in die zin makkelijker een nest pupkes te verzorgen dan in de winter. We zetten ze nu gewoon met z’n allen in een oude schooltas en sjouwen de schare naar buiten.


hondenkontjes in de tas.

En de wereld is groot in en tussen het hoge gras. Zoveel geurtjes en kleurtjes maken elke keer een nieuw stukje pup wakker. Van een slaapje naar een gaapje, mieuwt al gauw de eerste een blafje en schrikt er zelf van. Alle neusjes kleuren van een diep roze naar een zwart pigmentje en sommige framboosjes onder de voeten stippen mee.


Een pigmentje mijn ventje?

Deze zomer met sandalen is voor hen een ontdekking van kleine tandjes en het bestaan van de grote teen. Zoveel jong en jeugdige moed om je heen vertedert en doet eigen leeftijd vergeten. Het flopt, flapt, waggelt en ontdekt de eigen oortjes. Als je de kippen roept kom-kom-kom wippelstipt er een rijtje sproetenpoppuppeltjes vrolijk achter elkaar aan één richting in.

Buiten zinnen en helemaal trots op zichzelf klimmen ze overal op en laten zich overladen met aaitjes en goedkeurende geluiden. Ze ruiken zo lekker als je ze knuffelt.


Dieseltje doet zijn eigen ding.