Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

Tuintrammelant.

In de natuur gaat alles zijn gangetje. Weer of geen weer.
Maar de juffert raakt toch ietwat van slag. Er valt meer in het water dan haar lief is: zo is mijn camera bijvoorbeeld naar de Filistijnen, hopelijk met een retourticket. En je zou zeggen: dat komt wel goed, kijk maar eens zonder techniekje rond. Goed, doen we, maar het is wel even wennen. Deze juffert blijkt een hardnekkig prenten-bewaarster geworden. Een hebbert met enige afkickverschijnselen.
Het weer helpt een handje: het blijft maar plenzen, afgewisseld met keiharde rukwind. Leuk hoor!

een formatie regendruppels.

Doe mij onderhand wat meer normaal lenteklimaat, valt er misschien nog eens een plannetje te maken èn ook uit te voeren.

Ook een waterval maar dan van lentebloemen, mwah!

Ondertussen loopt de vos overdag doodleuk, zo zichtbaar als wat, over het graanland met prooi te paraderen. Ze is vooral een ranke rode vos, met enkel een wittig plukje aan haar staart en snoreinde.
Ik vind dat het een vrouwtje is, want ze tilt haar pootjes zo parmantig hoog op, terwijl ze op klaarlichte dag vleesvangst vervoert.
Net een getraind raspaardje!
De jonkies blijken achter op de oude dassenburcht te zitten, want vandaag had ons rode miepke ruzie aldaar met een kraaienbeest.
Enkel haar silhouet was zichtbaar en verried de plek van de vossenbouw. De opzichtige zwartjan wenste een hapje mee te p(r)ikken, maar de vossendame was er niet van gediend.
Onze eigen huispoes Poeh, kent dit zwartjan probleem ook. De rode kat speelt graag muizenvalletje bij de vijver. Tot grote tevredenheid van de kraaien: de een de last, de ander de lust?

Lastig als er twee iets lusten.

Het valt ook niet mee hè? Eerst tig tijd wachten op die uitgestelde lente. Dan, als het voorjaar eindelijk begint, ploppen alle bloesemsoorten, als een donderslag bij heldere hemel, in één klap tevoorschijn.
De natuur staat voor niets: even een achterstandje inhalen?
Ja, ja, en aan mijn zorgvuldig opgebouwde identiteitje als ‘buitenvrouw’ wordt gewoon gemakshalve maar even voorbij gegaan.
Een niet mis te verstane pruillip tekent zich af op mijn gezicht.
Hoezo heb ik al enige kennis ontwikkeld van de tuin: jawel, die bewuste ‘zekere’ volgorde in verschillende bloeitijdstippen?
Mijn wezen wankelt met dit weer. Waarover kan ik nu nog wijselijk mee leuteren in de tuincommunicatie? Mijn lentevolgorde kennis kan dit jaar de prullenbak in. Zeker, een overweldigende gewaarwording in geuren en kleuren, maar brrr…zo nieuw hè?

Een ouderwetse eenheid in seringen

Waar praat je over zonder lente stappenplan?

- Doet jullie x het al?

- Nee nog niet.

- Ja, ik heb ze ook flink mest en kalk gegeven.

- en op tijd gesnoeid?

- Toch komt er niks.

- Te koud hè?

- Ja en nu?

 

Ons koude kikkerland. Vanavond eten we wilde moestuin groenten, die doen het al wel. Zevenbladsla met paardenbloembladeren en klaverbloemen. Oké, met uitheemse pijnboompitten en olijfolie.
Voor morgen staat er brandnetelsoep op het programma.
De aanstaande netelige plukervaring fluister ik gewoon weg in het meters hoog fluitenkruid, waarachter de curatieve weegbree en zuring tieren.

 
brandnetelsoep met kweekgras.

Ik ontwikkel gewoon een nieuw tuinspecialisme! Hebt u mijn collectie dovennetels al gezien, of de verzameling hondsdraf met winde in de duizend en een judaspenningen? Geweldig! En insecten zijn er wild op. Ze vliegen af en aan en zorgen voor kleur varatie. Een tuintrend!

Een oranje WK-tipje? Geen probleem

En het probleem van de afwezigheid van de vlinders bij een regenbui lossen we ook even op. Zie hier ons nieuwe vlinderhuis, ook zeer bevorderlijk in de nieuwe vormen van tuincommunicatie.

Vlinderpension “chez juffert”.

 

- welke vogels gaan daar nou in wonen?

- Oh, vlinders?

- Voor als het regent leuk gezicht hoor, dan doen ze even een tosti na en hup…

- Goh, heb ik nooit bij stilgestaan zeg!

Een vreemde eend blijft niet lang in de zelfde bijt. Ha!

 

---