Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

 

 

Met de winter in de weer

Het is hoog tijd om een nieuw winterritueel in te voeren. Niet voor de vogels, zij weten onderhand wel van wanten overdag.

De vogels weten echt wel van wanten.

Maar hoe vergaat het de neuzige beesten in deze kou? Pas hadden een paar dassen ruzie pal voor het huis!
In eerste instantie dacht ik dat er ergens een varken ontsnapt was, zo’n krijsend gegil deed zich die nacht in de stilte voor.
De volgende morgen lag de hele vogelvoerplank aan stukken op de grond en waren er twee appels verdwenen. Die dassendiertjes weten echt wel wat lekker is en willen afwisseling op hun wintermenu!
Een perenboomgaard vol valfruit wordt op den duur wat eentonig?
We zijn maar eens gaan kijken op de dassenburcht of we misschien nog een gezellig klokhuisje konden vinden. Nou vergeet het maar, niet dus. 

Stukje dassenburcht.

Zouden ze een extra warm winterwolletje aan hebben? Ik bedoel, als het zo stervenskoud is ’s nachts, stoppen ze toch wel energie in de aanmaak van een lekker dassenberenvel? Ik kan het niet nagaan, ze laten zich zo moeilijk zien. Je moet er lang verstopt voor stilzitten en mee rilbillen in de vrieskou daar heb ik weinig trek in.

Winterwol in de aanbieding?

Maar de beschutting van de dassenburcht lijkt me zo minimaal op het moment. Een schril contrast met de rijke overvloed in van de zomer.

Winterburcht.

De burcht verstopt in zomerweelde.

Volgens de organisatie ‘Das en Boom’ houdt de das een winterrust, wat niet hetzelfde is als een winterslaap. De familie verandert alleen van dieet en komt wat minder vaak buiten neuzen.
Een beetje groen zou het voor deze streepjes wel gezelliger maken.  

Een neuzende das.

Oké, maar actief zijn ze nu wel, want de bergen zand op de burcht liggen vol vers opgegraven inhoud. In drie kleuren aarde zelfs: bruin, zwart en grijs. De gekeerde bodemlagen zijn omringd met oude bladeren. Naar we aannemen is dat de versleten bekleding uit het ondergrondse kasteel.
Zouden ze nog dieper naar binnen willen als het zo vriest?
Aan een stuk gevallen boom op het territorium, zie je dat hun nagels er niet buitensporig van slijten, daar onder in die diepte. Een heuse krabpaal doet daartoe de buitendienst. Jeetje, ik dacht dat alleen katten die tik vertonen?

Krabpaal.

Als we later de paardenstallen voor de nacht flink opstrooien, besluiten we een halve baal stro naar de burcht te verslepen. Eens kijken wat er gebeurt. 

Mijn Mar en Teuntje trippel op het dassenpad.

Onderweg komt ons Griekse hondje ‘(alloch)Teun’ een spitsmuis tegen.
Ze blijft er maar naar snuffelen, terwijl het beestje zich verstopt. We pakken het snuitertje op en zetten ‘m op de prooipaal. Onze huisbuizerd is er even niet. Die eet wel eens mee aan de andere kant van het huis in de kippenren, of neemt daar een slokje drinken.

Snuitert de spitsmuis.

Ik vind het beestje op een molletje lijken. Het heeft weliswaar een langere staart, maar toch zo’n sneuzig koppie. We brengen het stro naar de burcht en als we terug komen klimt de muis uit zichzelf doodleuk naar beneden en verdwijnt onder de braamstruiken.
Onaangeroerd ligt het stro twee volle dagen op het land. Pas op de derde dag komt er enige beweging in. Teveel mensengeur of de winterrust roest, wie zal het weten?

Strobaal.

Nou juffie Ongeduld komt aan haar trekken hoor! De derde en vierde dag verspreidt het stro zich onder de gevallen boom richting twee ingangen.

Een gevuld paadje gaat boekdelen spreken.

Zo tekent zich af wat eigenlijk dienst doet als een ‘luchtpijp’, een ‘vluchtpijp’ of een ‘toegangspijp’. Uit de boeken leer ik dat een das stro achterste voren naar de ingang versleept. Hij klemt het vast met z’n kin tegen zijn borst. Wow! Stel je eens voor!

Verspreid stro.

Volgens mij is het daar beneden nu net zo lekker warm als onder een pas gewassen laken met een kilo dekens er boven op. Elke nacht verdwijnt er meer bekleding de burcht in. Kijk, en wanneer het genoeg is bepaalt de familie Das zelf. Met een symbolisch passend voordeurtje. Lief hè? De finishing touch van DE dassennagel, geweldig! 

Een blaadje als voordeur: het leven is goed.

---