Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman 

 

 

Een tikkeltje winter

De winter ruimt op en deze juffert beziet een ongekende wereld. Voorheen in de stad had ik nogal eens de neiging om tijdens dit seizoen in een mandje achter de kachel te kruipen. Lekker een paar weken ernstig pitten tot de lente begint. Echt niet, met een dip in die drap!
Nee dank je. Gemotoriseerd verkeer maakt zo snel een vieze smurrie van sneeuw en aan verticalen blijft het niet plakken. Tussen het beton en asfalt is een koude betovering helaas maar heel even een louterende gewaarwording. De essentie van de winterse schoonmaak ontglipte me zo gemakkelijk.

De beukenlaan in de winter.

Nu zal ik wel nooit een groot huisvrouw worden, maar hoe de winter het kuisen dient is voor mij totaal nieuw. De bedoeling van gekleurde kerstballen in dit seizoen dringt ook nu pas tot mij door. Buiten is alle kleur verdwenen. Bruin, grijs of wit blijven over, dus hangen we de kleurtjes in huis in een kerstboom. De buitenschoonmaak gaat intussen gestaag verder. In een wonderlijke verandering en een heel eigen tempo. Het serene wit heeft zo haar eigen functies.
De negentigjarige taxus doet buiten groots wat wij binnen in het klein nabootsen. Een feestelijke dimensie accentueert verborgen activiteit.

De Taxus met eigen vorm van verlichting.

Ook de beukenlaan blijft verrassen. Na de herfst regent het opnieuw onophoudelijk blaadjes. Dit keer door de vrieskou. Alle achtergebleven taaie rakkers, die de herfstkuis trotseerden, zijn nu onherroepelijk aan de beurt. Je hoort ze vallen. Met kleine tikkeltjes sluiten ze zich aan bij de rest. De natuur maakt gewoon goed schoon, geen half werk dus.

Terwijl de geruisloze witte beukenpluizen in de lente al een hele vreemde ervaring van neerslag voor mij waren, zijn de tinkeltjes van deze winter een volgend verhaal.
Bloesemblaadjes regen oke, maar blaadjes vallen toch vooral in de herfst? Een flinke storm en de boel is kaal en klaar. Of heb ik het ooit allemaal verkeerd begrepen?
Blijkbaar.

Neerslag van witte beukenpluizen.

De beukenreuzen vormen een langgerekte boomwal die je steeds wisselend gewaarwordt. Allerlei dieren, gepluimd of niet gepluimd , vinden er zomaar een vanzelfsprekende bescherming.

Rood van buiten en groen van binnen.

Met het bevriezen van de bladeren, verschijnen er plotseling overal reuze molshopen op de weiden. Je kunt er naar kijken en er een frisse uitnodiging voor het zaaien van bloemen in zien. Maar de mol komt op de wormen af die druk bezig zijn in de bovenlaag met het bladerhapje. Momfert de Mol is echt niet bezig met een juffert en haar zaaizooi. Lekker glibberige pieren-prooi als snack doet hem vele bergen verzetten.    

Elfs molshopen zijn kunstig opgebouwd.

In de witte stilte van de winter voltrekken zich kennelijk processen die naadloos gehoor geven aan een onvermoede opruimwoede. Een beetje juffert gaat creatief om met zo’n constatering. De voer-tafels aan beide zijden van het huis geven een vogelherrie van heb ik me jou daar. Behalve gekwetter horen we met regelmaat van de klok een klap tegen het raam. De vogels zijn zo gefixeerd op het eten dat ze af en toe de kortste weg naar de andere kant denken te kunnen nemen. Dwars door het huis. We besluiten een paar “gezellige” klokken en sterren op de ramen te spuiten. De kerstboom binnen is wel al opgeruimd, maar onze gelokte gevleugelde engeltjes hoeven geen echte sterretjes te zien.

Ramen met gespoten versiering.

Grappig, meen ik dat de ramen zo vies zijn, dat we geen vogel op de foto kunnen zetten. De vogels zelf denken daar geheel anders over.
Doe ze nog maar viezer, dan vliegen wij er niet tegen aan!
Kijk, dat mag ik wel. Dat past wel in mijn straatje.
Luilekkerland heeft zo haar eigen voordelen. 

Ons huis-kuifje zonder gel.

Blijft staan dat we naast beukentikkels ook weer een paar nieuwe diertjes spotten die deze bomen met zich mee brengen. Wat dacht u van de kleine vliegenvanger die geen roodborstje is? Of het kuifmeesje? De pot met haargel hoef je er niet bij te denken. De winter doet zo goed zijn best dat behalve opruiming ook vernieuwing vaststaat.  

Onze Shabby is een wat onverzorgd kooltje.

 

---