Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman
 

Zelden

Zelden is het mensen, dat ik aan het woord mag. Vandaag dan de eer, mag ik? Met dank aan de juffert. In haar verbazing over veranderingen in mijn seizoenen en haar tekort aan kennis over een paar van mijn creaturen, is het nu zover. Diep in uw hart weet u dat mijn creativiteit -ik zeg het nou maar eens zelf- grenzeloos is en mijn overlevingsdrang zeer hardnekkig. Jullie mensen denken daar wel eens anders over.

U gaat prat op vreemde ingrepen en oplossingen voor de door u zelf gecreëerde rotzooi. U doet maar, fantaseer een mensenwereld zoveel u wilt. Graag ga ik de uitdaging met u aan en geef een klein voorproefje van mijn kunnen.


Smaakt het? Eén uit duizenden.

En nu de juffert. Ik ben hardnekkig maar zij is toch ook een inventief geval. Leer haar kennen. Dat is soms wel, maar zeker niet elke dag een feest. Ze maakt zich terecht zorgen, omdat ze vogels alleen nog maar van boekenplaatjes leert kennen. Hier hebben wel meer mensen last van. Haar gebrek aan kennis van vogelsoorten komt niet zomaar uit de lucht vallen. Dat klopt. En daar wil ze verandering in brengen, maar het juffertje gaat dan wel héél rare dingen doen.

Heeft ze van die vogelboeken aangeschaft en maakt ze doodleuk een lijstje met te verwachten “wintergasten” onder mijn Brabantse roofpieten. Voortbordurend op andermans werk, verkleint ze mijn verscheidenheid tot een top vier met stip. Vervolgens neemt ze genoegen met een of twee ervan willens en wetens te lokken.|
Ja, u leest het goed. Roofvogels lòkken. Alsof het niets is: de Ruigpoot buizerd, Slechtvalk of het Smelleken dan wel de Blauwe Kiekendief.
Toe maar. In haar stadse bescheidenheid neemt ze genoegen met het Smelleken OF de Blauwe Kiekendief uit het rijtje.
Nou vraag ik u, ze denkt toch niet dat ze deze vogels zomaar op een presenteerblaadje krijgt aangereikt door mij? Ik kan veel, maar voor dergelijke idioterie leen ik me niet. Ik zal haar eens een lesje leren.


Jawel, ik presenteer mijn roestbruine Blauwe vrouwtjes Kiek.

Te beginnen met haar niet te volgen motivatie.

Ze “kiest” mijn Smelleken, omdat ze die dan ‘sNelleke’ wil noemen? En mijn Blauwe Kiekendief, omdat ze ook een ‘kiekenLief’ wil? Ze is gewoon jaloers op mijn schaarse schare mensenmaten uit de provincie Groningen, alwaar een succesvol Grauw Kiekendiefproject is opgezet.

Die juffert weet niet eens wat er nou zo Blauw of Grauw is aan mijn Kiekendieven. Zulke kennis bouw je ook niet op met het kijken naar de kleurentelevisie. Haar CUBRA-maat Wim van de Wouw, liet haar pas geleden een dooie Blauwe Kiek zien in het prikkeldraad. En nu wil dat mens HIER in het Brabantse ZELF een LEVENDE Blauwe Kiek zien, op afroep. En hoe? Ze dekt er een tafeltje voor!


Een blauwe mannetjes Kiek, dood.
bron: foto Wim van de Wouw

Ik weet het, dat juffie heb ik ook zelf gemaakt, daar heeft ze niets voor hoeven doen. Zou het daar aan liggen? Fraaie fratsen dan. Het enige wat nog klopt aan haar stads gereutel is dat ik sommige roofpieten als wintergasten vanuit het Scandinavische inderdaad naar Brabant stuur om te overwinteren.
Maar mijn gevleugelde vrijbuiters lòkken? Goeie genade, alsof ze mij, naar haar hand kan zetten!

Moet je opletten, meent ze slim te wezen. Onze juffert plaatst twee acacia prooipalen van twee meter hoog voor het huis op de rand van het veld, met uitzicht over het land. De oude bomen die het land omzomen zijn als tevreden gastheren niet meer genoeg? Nee, sNelleke en KiekenLief moeten bij haar huis maar keurig op de paal gaan zitten zitten.


Acacia prooipaal en wiens uitkijk?  

U gelooft het niet, maar die prooipalen worden elke dag van een dooie muis voorzien. Dat laat ze haar zonen doen en de muizenvangst gebeurt met klemmen in de keukenkast. Zo’n stadse juffert vindt een minuscule muis nog enger dan een wilde hengst. De katten moeten maar diëten, ze is vastberaden in haar instructies. Aan anderen.


Een ratjetoe?

Dit voor de kar spannen van mensen en muizen straf ik af.
Ik, Natuur, laat me niet beet nemen, al denken mensen vaak van wel.
Ik stuur eenvoudig elke dag een grote club zwartjannen die kant op: de muizen verdwijnen dan vanzelf als sneeuw voor de zon.
Ik zal haar leren. Zoals ik het nakijken vaak heb zal de juffert dat ook hebben. Die zwartjannen zijn voor haar namelijk een probleem. Ha, ha! Roek, Raaf, Kraai of Kauw, voor haar zijn mijn zwartpieten een ratjetoe.


Een zwarte piet rooft graag!

En wat denkt u? Ze geeft niet op, de troela.
Dan mijn besluit dat één van de buizerds maar eens hier blijft dit najaar. Ik heb hem zelf aan zijn verstand gebracht dat hij moet standvogelen.
Is de juffert ook weer blij, want dat mooie beestje kent ze al: ze verwart hem niet eens meer met de Zwarte Wouw. Zijn we al een heel eind op weg, toch? Als je bedenkt dat ik mijn buizerds met zeker een dertigtal verschillende jasjes uitdos…


Mijn buizerd in mijn walnoot.

Nou, houdt u vast. Er zijn mensen die wel eens kennis van haar gedoe vernemen via zo’n computerding. Mevrouw de Juf laat zich niet uit het veld slaan en heeft allemachtig alweer een volgend project bedacht.
Ik ben benieuwd, want ze is voor van alles te porren? Zal ze tevreden zijn met haar eigen tuin- of huisbuiz, zoals ze die nu al noemt? Of heeft ze ook eindelijk eens eerst een lijstje van de (zwarte) “blijvers” gemaakt?
Een modest begin niet waar, als je wilt leren wortelen en niet alles meteen een schouwburgallure heeft?

Gister zat mijn buizerd in de walnoot. Niet op die gekke prooipaal dus. En juffert léék vergenoegd. Een voorbarige gedachte van mij. Geen blauwe kiek richting Brabant? Dan maakt ze gewoon haar eigen blauwe Kiek! Ziet u, dat bedoel ik nou, een stadse die haar zin niet krijgt.
Zelden tevreden.


Geen commentaar.

 

Bronvermelding:

- Veldgids Roofvogels, B. Génsbol KNNV Uitgeverij, Utrecht 2005, scan van foto Blauwe Kiek vrouwtje door A. Limbrunner, p. 101.

- Blauwe Kiek in prikkeldraad (ongeringd): foto door Wim van de Wouw genomen in de jaren tachtig, nabij Casteren, de Grijze Steen, Brabant. Nu geconserveerd in het Brabants Historisch museum te Tilburg. Naar Anouk gemaild op 04-10-2005, Dierendag!

- www.grauwekiekendief.nl : o.a. satelliet telemetrieproject!!
Grauwe Kiekendief werkgroep, Groningen.