Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
 door Anouk Reefman

 

Een luxeprobleem.

We hebben een luxe probleem op het moment. De kinderschare valt hier nauwelijks meer bij te benen, en bovendien speelt de hitte het huishouden parten. Onze Teun is voor het eerst mee gaan zwemmen, hetgeen een totale verwarring veroorzaakte in haar Griekse hondenhartje. Als allochteuntje, vatte ze het plan op om de hele Meerse plas leeg te drinken. Van lekker zwemmen kreeg ze een rolberoerte, de verkoeling ontging haar volledig.


AllochTeun drinkt Meerse plas liever leeg.

Op andere vlakken verloopt haar integratie zeer succesvol. Ze eet werkelijk alles met smaak op, van radijs tot en met paprika en begint zelfs voorkeuren te ontwikkelen. Sommigen doen ons wat vreemd aan: een scharrelei eet ze met schaal en al op. Anderen blijken hardnekkig: ze verzamelt plastic zakjes en verstopt gevonden broodkorsten.
Onze zak botjes wordt langzaam wat steviger, hoewel je haar niet kan borstelen, want dan protesteert haar skeletje als een ouderwets wasbord. Haar conditie gaat evenwel met sprongen vooruit, ze heeft al een beetje spiertjes en ze is zeer hulpvaardig met wandelen. Zij neemt moeder Maartje mee aan de lijn en ik de andere honden.


AllochTeun: integratie komt van twee kanten.

Teun werkt hard aan haar promotie van pleegpup naar vierde huishond met papieren. Gastvrij Nederland is er in de vorm van de gemeente als de kippen bij. Binnen twee weken ligt er een hondenbelastingregistratie op de mat. Een koele blijk van medeleven in deze hete zomerdagen, we blijven hoe dan ook in veel opzichten een koud kikkerlandje.
Bij het ‘goede voorbeeld’ van enkele Brabanders onder ons die wel iets komen brengen, trekken mijn tenen krom. De eerste vuilniszakken en jerrycans zijn alweer gestort in de bossen en de vele bierblikken op de beukenlaan en het dassenpad getuigen toch van een eigenaardige omgang met het een en ander in onze GROENgemeente St. Michielsgestel.


Sommige gewoonten zijn moeilijk af te leren

Een leuker gebroed dat steeds verwonderd is dat van de buizerds.
Onze Belle buizerd heeft haar eerste vliegoefeningen gemaakt.
Hoog kjieuwend in de onbewolkte zinderende blauwe lucht, zichtbaar genietend van haar eerste thermiek ervaring. Teutje buizerd eenzaam en alleen achterlatend op het nest. Moeder buizerd had weliswaar een troostend vers bladerbed voor haar opgemaakt, maar echt vrolijk ging onze Teut er niet van kijken. Haar tijd komt nog wel.
Belle buizerd kunnen wij in ieder geval duidelijk herkennen, want de natuur heeft in haar vleugelspanning een steekje laten vallen.
Een knipje, waar kappers waarschijnlijk wel een modieus woord voor weten. Maar het feit blijft, ze kan als een beste buizerd vliegen en laat het uit volle borst horen ook. Ze komt zo dichtbij…..


Belle Buizerd staat er geknipt op.

Niet alleen de dieren maken kleintjes die zorg behoeven, ook in de moestuinen willen ze het beste. Als deze Ma Juffert aan het moezen slaat, natuurlijk samen met de onafscheidelijke zwartjan Teun, roept niet alleen Belle haar blijdschap uit over de Pettelaar.

De kwikstaartjes hebben het bonenrek uitverkoren op hun aanvliegroute richting de oud-Hollandse dakpannen op stal. Ze kletsen een harder hallo dan de huis- en boerenzwaluwen, zijn hevig geïnteresseerd in verse paardenvijgen en adoreren waterstralen. Als het zo heet is moet er flink gemeentepils vloeien voor iedereen. Onze kwikstaartjes , jong en oud, zijn vrij brutaal en in het geheel niet bang, ze vinden het prachtig en drinken het water aan je voeten.  


De kwikstaart. tekst erbij:brutaal kwikstaartje 'moest' mee.

Het is voor het eerst dat de radijzen-mini’s iets normaals doen. Mens, joekels zijn het geworden, ik ben verbaasd. Zal het toch nog een keer lukken om behalve sla en peultjes, ander zelf gekweekt eten op het bord te krijgen? Na alle klassieke fouten die er maar te maken zijn, heb ik er lang een hard hoofd in gehad. En zie daar, mijn eigen roodbollige ra-radijzen! En dat terwijl ik m’n streven allang had verlegd naar de klassiekers uit de plaatselijke Brabantse teeltgeschiedenis:
Vlas, jawel, en zeker niet alleen omdat ik graag in linnen loop als Juffert. Of zelf flessen lijnzaadolie maak, om vogelhuisjes te beschermen.
Nee, ik ben helemaal verknocht aan deze plant omdat ie zoveel, en vooral zolang, een zwerm van mooie blauwe bloemen maakt. Zelfs uitgebloeid blijft het een bijzondere weefplant met zijn bolletjeszaad.
Deze Juffert maakt haar eigen luxe zonder probleem: welk één weldaad!


Radijzen en vlas: een Hollandse combinatie?

(Alle foto's : Anouk Reefman)