Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
 door Anouk Reefman

Kat bij de container

 

Sommige dieren die bij ons wonen hebben een minder prettige herinnering aan hun vroege jeugd. Gelukkig is een doorgeslagen trauma niet voor iedereen automatisch een vervelend abonnement. Helaas is Snol de kat er lichtelijk debiel uitgekomen, maar Phoe de poes daarentegen voelt zich kiplekker. Beide zijn overigens halve heertjes, ooit ontdaan door een dierenarts, en leven buiten. Snol heeft wel een binnen verleden, maar door zijn klap van de molenwiek draait ie alles om. Hij kwam alleen binnen om te kotsen en om naast de kattenbak te poepen, en is bang voor muizen. Snol is duidelijk van de wap en naar de tuinschuur verbannen. Als te klein poesje is ie van de euthanasie tafel gered op de dierenartsopleiding en zes maanden op kamers geweest in Utrecht.

Snol

Daar werd bij toerbeurt een rooster gedraaid om hem bezig te houden door de bewoners van het pand. Nooit zag hij het buitenlicht en bepaalde het dag en nachtritme van de studenten op zijn eigen manier. Snol werd zo verwend dat ie zijn identiteitje kwijt raakte en pas op een andere plaats moest gaan maken. Bij ons dus in het Brabantse buitengebied. Oliver, zijn originele doopnaam, kwam met een mandje, een berg speelgoed, tig blikjes waar nog net geen ganzenlever in zat en een uitvoerige handleiding.

In ieder geval was buiten spelen hem al snel minder vreemd, maar z地 culinaire vraatzucht speelde hem binnenshuis parten. Met Ollie is het nooit helemaal goed gekomen. Zijn definitieve naam kreeg hij toen hij zijn angst voor muizen overwon. Hij zat op het terras in de zon en zag hoe een muis naast hem zich uitvoerig zat te wassen. Snol zag het niet met lede ogen aan, maar nam er een voorbeeld aan. Gezamenlijk het toilet opmaken, vijftien centimeter van elkaar af, hoe overwin je een fobietje?

 

Nou kan je een kat niet achter het behang plakken, maar bij de container zetten schijnt voor bepaalde mensen een normale zaak te zijn.

Regelmatig worden hier dieren gedumpt, honden, oude kippen en ja ook poezen. Net vlak voor de vakanties is het meestal bingo.

Soms ook wat minder voorspelbaar hoor, als het bewuste beestje plots niet bij het nieuwe bankstel kleurt bijvoorbeeld. Ik verdenk de voormalig eigenaar van Phoe de poes hiervan, alhoewel zeker weten doe je het nooit.

Phoe kwam met zijn broertje zo地 anderhalf jaar geleden hier aanlopen. Beide zijn zo rood als een kreeft. Het broertje was schuw en snel verdwenen, maar Phoe is een kat van een heel ander kaliber.

Onze stal was vanaf dag een van hem. Althans hij ging er op zijn kont zitten, richtte zijn blik op het eerste beste wezen op twee benen die er binnen kwam en gaf uitdrukkelijk te verstaan: Goed, ik woon hier en ik ga nooit meer weg. Zijn natuur is er een van een koning, een veldheer, een huiseigenaar. De stal ziet hij als zijn hoogstpersoonlijke winkeltje. Hij komt zeer zelfverzekerd over, dwingt respect af, en geeft je het gevoel: ik weet veel meer dan jij denkt. Geen andere poes mag nog op stal komen.

Hij maakt holletjes in de strobalen waar hij slaapt om tegelijkertijd zijn maaltijden in de gaten te kunnen houden. Muizen vindt ie het einde.

Het kunnen er niet genoeg zijn. In het begin was het naar binnen werken van acht muizen aan de lopende band geen uitzondering. Deze eerste echte boerderij poes hoef je niets uit te leggen.

Elke morgen wordt hij geroepen en is direct daar als er een stropak wordt opgetild. Baal omhoog? Hij schiet er meteen onder om te kijken of er iets zit. Vaak ook niet, dan knort hij beteuterd. Kijkt je wat bozig aan en gaat er zelf een vangen bij de vijver. Binnen geen tijd is ie dan terug met een hele dikke muis en wijst je op de gemiste kans.

Na een portie muis, wil ie een aaitje en dan gaat hij mee de jonge paarden voeren buiten op het land. Door weer en wind, door plassen en door modder, Phoe loopt altijd mee met de gevulde kruiwagen. De honden- vier stuks- ziet ie ook als uitlaat mogelijkheid.

Hij vergezelt me regelmatig tijdens onze omzwervingen door de bossen.

De jongste hond, een pup, laat ie jolig dolen en z地 gekke vijf minuten hebben. Alles best. Als ie maar elke morgen z地 aaitje krijgt, zoniet dan komt ie het halen. De enige die hier niet in z地 sas is met de nieuwkomer is Snol. Phoe komt tegenwoordig namelijk wel in het tuinhuis om brokken te jatten. Daar wordt hij dan uitgejaagd door een van ons. Hij heeft ook wat brokjes op zijn stal, veel minder echter. Snode plannen of territorium gedrag, hij weet het drommels goed want als hij dan een strafster ziet, is ie onmiddellijk al weer op weg naar stal.

Zo heeft een vervelende ervaring in de poezenjeugd twee totaal verschillende katten opgeleverd. De een mateloos verwend, is vergeten hoe een poes doet en de ander bij de container gezet als afval, overtreft de stoutste verwachtingen.

Poeh

(Alle foto's : Anouk Reefman)