De zon komt op in het Oosten en gaat onder in het Westen, dat is bekend.
In de ochtend wordt het vanuit het Oosten licht maar is het in het Westen nog nacht.
Een roodborstje wordt met het eerste straaltje zonlicht wakker en hoort het lied van zijn Oostelijke buur die vanzelfsprekend nét ietsje eerder wakker is geworden.
In het Westen is het donker en stil, daar slapen de roodborstjes nog.
Deze Oostelijke buurman vertelt hem wat hij aan nieuws heeft gehoord, vult dat aan met zijn eigen ervaringen en waarnemingen en verwerkt dat in zijn lied.
Het roodborstje neemt dit over, voegt er ook weer zijn persoonlijke noot aan toe en zingt dit verder aan zijn directe Westelijke buurman/vrouw die nu inmiddels ook wakker is geworden. Als omvallende dominosteentjes worden de verhalen beluisterd, opnieuw belicht, aangevuld en doorverteld.

Tegelijk dus met het glijdende zonlicht jubelen de vogels hun lied over de aarde, hebben ze contact met hun soortgenoten in verre landen en weten wat er in de wereld plaatsvindt. Zo is het gekomen dat verhalen de ronde zijn gaan doen.

Piet Schellekens

Klik hier om het volgende deel van 'Het roodborstje' te lezen.