B i j z o n d e r  n a t u u r l i j k
door Wim van de Wouw

 

- Zo maar wat slenteren -

Ondanks dat mijn vrouw na haar ziekte nog al wat conditie in heeft moeten leveren, ging zij mee en hebben we wat rond geslenterd, niet ver van huis, zomaar wat kijken en zoeken langs de weg en de waterkant, en veel moois gevonden.

Iedere week lees en bekijk ik de vele mooie inzendingen op Cubra, maar vooral  de bomenrubriek van Han van Meegeren, heeft mijn bijzondere aandacht.

Dit bracht mij op de gedachte eens wat boompjes te laten zien, die in deze lente zijn ontkiemd, uit de zaden van de vorige zomer, en die misschien na vele jaren, al of niet  uitgroeien tot bijzonderheden, om bewonderd te worden door de mensen van die tijd.

Wij vonden zaailingen van de eik, de haagbeuk, de gewone beuk, de bospest, de Spaanse aak en een esdoornsoort met kurkachtige bast, de meidoorn en tussen dit alles in de houtwal de bloeiende maagdenpalm, en de opkomende voorjaarszonnebloem.

Eiken zaailing

Jonge haagbeuk

Een jonge beuk

Bospest

Een Spaanse aak

Een Spaanse aak en een jonge beuk

Een beginnende meidoorn

De maagdenpalm bloeit al

Langs het voormalige kerkpaadje zagen wij een jonge grove den,  bezet met blauwachtige eitjes, of schimmel, voor mij iets nieuws, en daarom gefotografeerd. 

Aangetaste grove den

In het Beeldven, of het Koepeltje zoals het in Haaren wordt genoemd zwommen de kikkervisjes met hun bewegelijke staartjes, daar bij hun dikke kopjes sturend naar alle kanten, onwetende dat vele van hen zullen dienen tot voedsel van anderen waterbewoners.

Kikkervisjes in het Beeldven

Dan krijgen wij buurt, een trouwe wandelaar in deze streken is Bressers uit Haaren, er wordt gesproken over het ijsplezier, in de strenge winters van vroeger, en hoe hij samen met zijn zus bijna door het ijs was gezakt,. En over de studenten van het groot seminarie, en de jeugd maar ook volwassenen uit Haaren die zich hier op het ijs kwamen vermaken, allemaal verleden tijd.

Bij strenge winters, als de vissen tegen het ijs zaten door zuurstofgebrek, kapten wij met een bijl of houthiep deze vissen er uit ,, viskappen,, werd dat genoemd, deze vis werd opgegeten, maar wie lust er in deze tijd nog zoetwater vis??

Wij wandelen verder en komen bij de klaphekken van de spoorlijn, en na dat wij nog even gesproken hebben over het waanzinnige plan dat bestaan heeft om een autoweg te realiseren door dit natuurgebied gaan wij rechtsaf en wensen Bressers een prettige voortzetting van zijn wandeling.

Op de plaats in het bos waar vroeger een kippenhok met ren heeft gestaan groeit het houtgewas toch beter dan elders, de kippenmest heeft de bosgrond toch bemest zoals is te zien aan de begroeiing.

Over het bospad gaan wij weer op huis aan, maar niet nadat ik nog even bij het stuwtje ben gaan kijken, daar windt ik mij op, want hier heeft schijnbaar een gezelschap vertoefd dat het niet zo nauw nam, gezien het afval dat zij hier hebben achter gelaten.

Recreatie-afval

Daar maak ik nog een foto van het wolachtige zaad van de lisdodde, dat door de wind verspreid gaat worden en zo weer mee helpt aan het voortbestaan van deze soort.

Zaadpluim van de lisdodde

Opmerkelijk is dat na het dunnen van de houtopstand van een paar jaar geleden, zich op vele plaatse de bosbes heeft gevestigd.

De bosbes groeit weelderig

Dan komen wij weer bij onze boerderij en gaan voor wij gaan eten samen een goed glaasje drinken, want zo staat geschreven: ,"HET IS DE WIJN DIE HET HART VERHEUGD"".

Groeten van ons beide .   

W.v.d.Wouw

---