Verhalen uit de Kivietsblek
 door Wim van de Wouw

 - Iet Iet mar nie zoveul! -

Het was op zo’n halve heiligendag, dat Mieke de Kunning in het Heibos nog wa schoon klippeltjes ha zien liggen, die nog goed vur de kachel waren.
Het was dieën dag schoon weer, dus docht Mieke: ,,ik goa nog wè doen des gin schaand op zo’n halve heiligendag.
Urst ging ze nog wa gras troesen vur de’r knijntjes, en toen viet ze de kreugel.um da schoon kachelhout te goan hoalen , dès ze s’mèrgens toen ze uit de kerk kwam ha zien liggen.
Toen ze in het heibos kwaam schetterde de eksters zo fel, dè Mieke docht ,,ik ben niet alleen, as ik mèr niet te laat koom vur m’n hout” en ze spoeide nog wè harder, want ze waar er nie gerust op.
Mar zo kruiende en wa rondkijkende, zie ze den bunt en de goagel zo erg bewegen dè Mieke docht ,,doar ligt ene hoas in de strik die nog nie dood is.
Mieke zet vlug de kreugel neer en  er noar toe, maaaaar wa ziet ze doar?, doar lig me verdulleme de dochter van Han Luik mee ene vent te rollen, en Mieke verschoot zo erg dèsse niks kon zeggen, en ze vlug noar der kreugel liep,om der hout op te loaien, want ze moest affeceren om eerder bij Han Luik te zèn dan die dochter van Hanne die er zo schandoalig bij laag.
Mieke ha gespoeid, ze komt bij Hanne oan, en zegt tegen Hanne ,,’t is grote schaand, ligt doar die van jullie mee ene vent in ‘t heibos te rollen en ze lagen er niet al te skón  bij. Waarop Han antwoorde: ,,Och Mie ons méskes moeten hil de week werken, die meugen wel iets hebben.
Mieke kwoad op huis oan, ze hai het toch zo goed bedoeld, die  Han mee d’r lochtigheid ‘t waar grote schaand.
Den tijd draaide deur, en de zomer was voorbij, en ene kouwe wind mee regenbuien din de bomen in het heibos schudden en kroaken, toen Mieke de boodschap kreeg dè Graard de man van Hanne mee een zwaor bezetting in het bed laag, hij ha , zijn eigen te veul nat loaten regenen mee musterds moaken, dus vuulde Mieke de’r eigen verplicht op ziekenbezoek te goan, ze loopt over de prèlweg langs ‘t spoor, moet over de plaase springen, wè nie zo meevalt mee d’r zwarte klumpkes oan, en zo komt ze bij Hanne binnengevallen. Han zaat bij ‘t vuur, en zee: ,,Mie den dokter is bij onze Graard, want hij is veul ziek”.
Toen die twee dan nog efkes tegen mekoare han zitten sauwelen, komt den dokter van ‘t trapke af. Han schiet overeind,en vroagt: ,,En! mijnheer den dokter, hoe is ‘t mee mènne baas”? Waarop de dokter antwoord: ,,Je baas is een ouwe taaie die komt er wel weer bovenop, maar je dochter die moet een kind krijgen”en doar ging den dokter mee de deur uit.
Mieke die alles geheurd en gezien ha sprong furieus overeind en zee ,,jullie meskes mochten toch wel iets hebben is ‘t nie Han? ”Waarop Han antwoorde: ,,Joa Mieke.”IET IET WEL  MIE,  MÉR  NIE  ZOVEUL 

W.v.d.Wouw