Een
kruin zo mooi en vol
opstijgend in het heelal
als een hele grote bol
zinderend als kristal
Je
stam zo stoer en sterk
zo mooi zo goddelijk bijna
duurt even voor ik het verwerk
vereeuwig je met mijn camera
word
jij zo oud als Methusalem
of kappen ze jouw het volgend jaar
dan zullen mijn droge lippen roepen
stop dat, deze parel is onvervangbaar
als
de gouden stralen van de zon
jouw zilveren armen strelen
ver kruinend boven het gazon
stoïcijns luisterend naar pijpenstelen
zie
ik satijnen bloemen bloeien
tussen je bladerdek vol groen
en in je oksels vruchten groeien
krijg ik meteen een visioen
Je
geeft een ieder lucht en adem
koelte en schaduw schenk je ons
door het ruisen van je stem
worden gedachten nu van dons
