De
katsuraboom van het Wilhelminapark
Deze week
werd het me weer eens heel duidelijk: ik ben geen dendroloog maar een
dendrofiel, gewoon een grote bomenliefhebber, niets meer en niets minder.
Afgelopen zaterdag was ik natuurlijk aanwezig bij de uitreiking van het
eerste exemplaar van het boek 'Bijzondere bomen in Nederland, 250
verhalen; ik heb er zelf aan meegewerkt. Tijdens de aansluitende
bomenwandeling over het kroondomein het Loo liep ik op een gegeven moment
naast medeauteur, op dat moment onze gids Leo Goudzwaard en vroeg
hem: 'Wat is dat voor een vreemde knoest daar in de verte?' 'Als we er
dadelijk zijn mag jij zeggen wat het voor iets is', antwoordde Leo. 'Ho,
ik weet niets van bomen' was mijn snelle respons. 'Vanaf vandaag hoor je
bij de tien grootste bomenkenners van Nederland' zei Leo hierop. De
twijfel sloeg meteen toe. Ik ben gek op bomen, weet er veel mooie te staan
en kan er iets over vertellen, maar bomenkenner, dendroloog, nee ik niet.
Daarvoor ben ik wat laat begonnen met werken aan mijn liefde voor bomen.
Afgelopen
dinsdagavond werd ik ook meteen weer eens terug gezet in de realiteit toen
ik meeliep met een bomenwandeling door het Wilhelminapark van Tilburg
onder leiding van Joost Werkhoven van de Stichting Tilburgse Stadsbomen.
Een derde van de bekeken bomen waren voor mij een openbaring. Zo ook de
boom die met zijn charme mij wist te overtuigen dat het een geschikte
kandidaat was voor de boom van deze week: de katsuraboom. Natuurlijk heeft
u allemaal wel eens gehoord van de katsuraboom, nou ik niet! De
katsuraboom, oftewel de Cercidiphyllum japonicum, is een redelijk klein
blijvende boom die opvalt door twee zaken. Allereerst het blad. De
bladeren, die een klein beetje lijken op lindebladeren staan heel netjes
verdeeld aan de takken en verkleuren in de herfst tot oranjerood. De
Nederlandse bijnaam van deze soort is door de vorm van het blad
'hartjesboom'. Ten tweede schijnt het afgevallen blad naar versgebakken
deegwaren te ruiken. Vandaar de Duitse naam 'Kuchenbaum'. En wat te denken
van de Franse benaming: Arbre Caramel? Het exemplaar aan de rand van de
vijver in het Wilhelminapark van Tilburg is een van de oudste van ons
land. Hij is geplant in het originele ontwerp van Leopold Springer in
1898. Monumentaal dus, ondanks zijn geringe postuur. Och, deze dendrofiel
heeft weer iets bijgeleerd, nu nog onthouden.
Joost Werkhoven geeft
uitleg bij de boom.
Op het bordje bij de boom
spelt men de Nederlandse naam overigens met een 'z'.
