De twee platanen aan de Langeboomstraat die het loodje legden
Achter de H. Maria Boodschapkerk aan de Tilburgseweg in Goirle stond oit de Albertus Magnusschool. Heel wat Goirlenaren van middelbare leeftijd hebben hier hun lagere schooltijd doorgebracht. Naast die kerk stonden twee platanen. Of die daadwerkelijk op de speelplaats van de school stonden weet ik niet zeker. De school is afgebroken. Slechts het lage muurtje dat om het terrein stond is bewaard gebleven en op die plaats zijn fraaie witte huizen gebouwd. Prima. De platanen werden ingepast in een zijtuin van een van de huizen. Zaterdag 12 maart 2011 zijn deze bomen omgekapt. Ondanks de protesten van enkele omwonenden en een positief rapport van Bruggenwert boomverzorging over de gezondheid van de bomen, met aanbevelingen tot snoei om de overlast te beperken, zijn de bomen gerooid. Onder de foto's staat een ingezonden stuk hierover dat als ingekorte versie in het Goirles Belang geplaatst is.
Han van Meegeren
Eens was Goirle een Groene gemeente
Afgelopen zaterdag reed ik door de van Malsenstraat en zag dat de met een lint afgezette Langenboomstraat vol met net gerooide bomen lag. ‘Het zal toch niet…..’ , schoot door mijn hoofd. “Het zal dus wel’, het zal dus inderdaad wel. De monumentale platanen die in een zijtuin van een van de witte huizen in de Langeboomstraat stonden waren gerooid en lagen in stukken op de rijweg. Deze bomen herinnerden aan de voormalige Albertus Magnusschool die ooit op de plaats van de witte huizen achter de kerk gestaan heeft. Ook het gemetselde bakstenen muurtje dat de tuinen nog steeds omringd aan de voorzijde herinnert aan deze school. Hoe haalt iemand het in zijn botte hoofd deze bomen te rooien. Laat me raden. Het huis grenzend aan de bomen was moeilijk verkoopbaar met zulke schaduwmakers in de tuin? Een makelaar heeft geadviseerd deze bomen maar te rooien? Al die bladeren in de tuin, wat een overlast!
Beste mensen: bomen geven nu eenmaal schaduw en laten meestal hun blad los in de loop van de herfst. Dat is een wet die zo oud is als het bestaan van bomen. Toen de huizen op deze plaats gebouwd werden, vormden deze platanen al een markant geheel dat herinnerde aan het verleden van deze plaats. Maar ja, toen wist natuurlijk nog niemand dat bomen zowel schaduw als blad geven.
Op 14 maart 2010 organiseerden Cathrien van Engelen en Joost Werkhoven nog een bomenwandeling voor een groep enthousiaste Goirlenaren. Ik was een van de gidsen en de platanen vormden een van de interessante boomobjecten die wij bekeken hebben. De volgende bomenwandeling kan weer ingekort worden.
Goirle begint een echt slechte naam te krijgen over hoe zij omgaat met haar groen. De eerste keer dat ik dit merkte was bij de bomenkap op de oude Hovel. Die oude Hovel die met zo veel respect voor de bomen van de fabrikantentuin aangelegd was. Nee, alles er uit en dan zetten we bomen terug in van die geinige potten. Bomen horen niet in potten, bomen behoren te staan in de volle grond! Het zijn geen bonsais.
Over bonsais gesproken. Wat zijn de mensen die in de woningen in de geluidswal op de Boschkens gaan wonen toch genaaid door de projectontwikkelaar! ‘Wonen in het groen’, was de slogan waarmee kopers gelokt werden. Eerst werd het grootste deel van het groen gekapt, toen gebouwd en toen van de, alweer geinige’, bakken op poten geplaatst tegen de gevels. Hierin van die leuke karakteristieke dennen die eerst gekapt werden. ‘Wonen in het groen’, is helaas geworden tot wonen tussen bakken met bruine afgestorven dennen. Goh, ze doen het niet. Hoe kan dat nou toch? Het zijn de dennen van vroeger niet meer. Nee, verdorie, bomen zet je niet in bakken op poten. Dom, dom…
Toen kregen we de grote groenomvorming van Goirle. Een duur bureau werd ingehuurd om een rapport te maken met zelfbedachte termen als ‘versleten groen’. Groen kan niet verslijten. Groen kan er alleen versleten bijstaan als je het niet goed onderhoudt. Gevolg van dit plan. Grote kaalslag in wijken als de Hellen. Mooi (zogenaamd versleten) groen werd een prairie of plantsoen.
Toen kregen we het gezeur over de bomen in het Molenpark in 2007. De molenaars van de Wilde, met alle lof voor hun goede werk, hadden bedacht dat de molen niet meer kon draaien als hij in een park staat met bomen. Tsja, een park met bomen. Dat moet toch ook niet kunnen. Wat moeten die verrekte bomen toch in dat park? Het heet toch niet voor niets het Molenpark. Dus: een molen hoort in dit park en geen bomen. De aanvraag was om liefst 36 bomen te kappen. Ga er eens kijken, veel meer dan 36 staan er in het park niet. De gemeente vond het al te bont om bijna alle bomen in het Molenpark te kappen en het voorstel bleef beperkt tot een eik, een berk en twee lindes. Omwonenden kwamen massaal in het verweer en werden door de gemeente uitgenodigd voor een hoorzitting. Op 2 april 2007 heeft deze hoorzitting plaats gevonden. De protesten van de omwonenden zijn aangehoord door de gemeente, toen in naam van wethouder van Boxtel. De gemeente daarna in allerijl een besluit genomen want op 30 november 2010 (sic) kregen de omwonenden na drieëneenhalf jaar stilte een brief toegezonden. Hierin staat dan wel dat eerder afgegeven kapvergunning van 2007 geheel ingetrokken is, maar nader onderzoek door een ‘onafhankelijke’ partij zal moeten adviseren over de toekomst van de bomen in het Molenpark. Ik vrees dat omwonenden weer richting gemeentehuis zullen moeten. En Geert van Ostade zal niet voor het laatst gemist worden.
Het is jammer dat een gemeente als Goirle, waar ooit gratis berkenbomen aan de inwoners uitgedeeld weerden om hun gemeente groener te maken, zo omgesprongen wordt met het groen.
In het boek ‘Bijzondere Bomen in Nederland, 250 verhalen’ dat vorig jaar door de Bomenstichting uitgegeven is, mocht ik o.a. de provincie Brabant verzorgen. Hierin heb ik opgenomen een hele pagina over de Oude trambaan, een hele pagina over de moerascipressen op het Ooievaarsnest en een derde pagina over de Tilia fluctuans voor de St. Jan in Goirle. Dat is overdreven veel chauvinistische aandacht voor Goirle van mijn kant. En het begint mij steeds meer te spijten.
Han van Meegeren
