INHOUD BESTE GEDICHTEN
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
POEZIE
INTERVIEWS
SPECIAAL


Print deze Pagina

Joep Naninck


Herfstnevel

 

De dag is blauw en helder open

Begonnen en vanuit een ris

Van zachte gouden wolkjes is

De rose zon omhooggekropen.

 

Maar op den nagekomen morgen

Heeft plotseling een klamme mist

De kleurenweelde uitgewist

En troosteloos in grijs geborgen.

 

De populieren en de toren,

De kruinen in de hoge laan

En ’t ganse landschap zijn vergaan

En staan in grauwen damp verloren.

 

Er is geen wind, slechts trage stilte

En een kastanje, die mist-nat

Tikt op de takken en op ’t pad

Dof neerploft uit de nevelkilte.

 

De aarde heeft zich teruggetrokken

In dezen sluier als een vrouw,

Die haar gezicht verhult om rouw –

Ik ben van dezen dag geschrokken.

 


 

Uit: ‘Hart in ballingschap’, Tilburg, 1943