Het verhaal van een eeuwige plunderaar

Het nieuws dat President Robert Mugabe de rekeningen in buitenlandse valuta van mensen heeft overvallen om te betalen voor tractoren, door ossen getrokken ploegen en andere zaken die hij als confetti heeft uitgedeeld aan Zanu (PF) aanhangers in stedelijke en plattelandsgewesten, moet zonder voorbehoud veroordeeld worden.

Feitelijk heeft Mugabe bankrekeninghouders van deviezen beroofd – individuen, NGO’s en bedrijven – om stemmen voor zichzelf te kopen.

Hij heeft zelfs niet het fatsoen gehad om zijn verkiezingscampagne uit eigen zak te betalen of uit de geldkisten van zijn partij.

Is dit gemak er ook voor de andere drie presidentskandidaten? Kunnen Morgan, Simba en Langton ook deviezen betrekken van de Staatsbank om tractoren te kopen en die uit te delen aan potentiële stemmers? Sommige mensen zijn nu eenmaal gelijker dan anderen!

In de afgelopen 12 maanden heeft Mugabe 12 miljoen Pond aan deviezen besteed om goederen uit te delen aan de elite van de regerende partij om hun aanhang te kopen. Stelt u zich voor hoe het leven eruit zou kunnen zien in Zimbabwe vandaag de dag als dat geld op een passende wijze was besteed – aan medicijnen, voedsel en brandstof, om maar eens enkele basisproducten te noemen?

In plaats daarvan wordt het geld iedere keer opnieuw uitgegeven aan dezelfde steenrijken. Aan diezelfde mensen – waaronder hoge leger- politie- en luchtmachtofficieren, hoge ambtenaren, oversten – moeten jaar in jaar uit zaden, kunstmest, brandstof, vee, boerderijwerktuigen enzovoorts worden gegeven.

Intussen wordt van de meerderheid van de Zimbabweanen verwacht dat ze slogans opdreunen en met een lege maag op Zanu (PF) stemmen.

En nu staan diezelfde steenrijke ontvangers in de rij om de aandelen van de zeer binnenkort te nationaliseren bedrijven en mijnen op te strijken. In ruil daarvoor dreigen ze hun ondergeschikten op Mugabe te stemmen en anders zullen ze een staatsgreep op touw zetten. Ze zijn er zo wanhopig op uit hun snuit in de voedseltrog te houden dat ze bereid zijn de wil van het volk te ontkennen.

Zij weten dat ze veel te verliezen hebben als het Mugabe niet lukt genoeg stemmen bijeen te schrapen om het plunderen van hulpbronnen ten gunste van de voortgang van zijn corrupte begunstigingssysteem voort te zetten.

Verwacht men van de meerderheid van de Zimbabweanen dat zij hulpeloos toezien en diezelfde mensen in de regering houden zodat zij hun luxueuze levensstijl waaraan ze zo gewend zijn geraakt kunnen aanhouden?

Wij weten dat deze ontvangers geen productieve grootgrondbezitters zijn, ondanks de eeuwige excuses in hun voordeel over de oorzaken – droogte, tekorten aan zaden, geen diesel, onvoldoende gereedschap, enz. Ze zijn evenmin productieve zakenmensen. Net als in de landbouwsector zal er zeer binnenkort geen handel, industrie of mijnbouw van enig belang meer zijn in Zimbabwe.

De kiezers moeten serieus bedenken – Is Mugabe werkelijk de juiste persoon om Zimbabwe de komende vijf jaar te besturen?