Hoofdredactioneel commentaar 4-3-08

Met het uitbrengen van zijn verkiezingsmanifest afgelopen vrijdag, zei President Robert Mugabe ons niets over hoe hij onze ingestorte economie een omwenteling zou gaan geven. Hij heeft duidelijk geen idee hoe dit moet. Hij heeft geen idee hoe het land kan worden teruggebracht naar zijn vroegere welvaart.

Het volk van Zimbabwe wil banen. Zij hebben eten nodig. Zij hebben een grote behoefte aan medicijnen en een effectieve gezondheidszorg. Zij willen hun kinderen naar school sturen – met boeken, uniformen en schoenen. Ze hebben water nodig, elektriciteit en brandstof. Zij hebben een president nodig die daar zorg voor draagt. Een man die een omgeving zal scheppen waarin zij hard kunnen werken, zichzelf kunnen onderhouden en waarin ze het goed hebben.

Niet een man die hun leed zal verergeren door te proberen hen te onderwerpen door ze uit te hongeren of te ranselen omdat ze het niet met hem eens zijn.

Zij hebben een president nodig die hun huizen niet zal slopen omdat hij hen als "vuil" beschouwt, een die hun recht op bezittingen respecteert.

Bovenal hebben ze een president nodig die hen zal respecteren als mens, hun veiligheid zal bewaken en hen niet zal onderwerpen aan willekeurige arrestatie, slaag en marteling.

Mugabe noemde niets van dit alles in zijn manifest.

In plaats daarvan berispte hij zijn gebruikelijke zondebokken – de Engelsen, de Amerikanen, het westen. Hij minachtte zijn medekandidaten in de presidentiële race als prostituees, charlatans, goedkope figuren – allemaal inspelend op het gevoel. Allemaal negatief. Niets hoopvols. Niets nieuws.

De Zimbabweanen hebben iemand nodig met ideeën over het doen herleven van de economie.

Mugabe is dit niet.

Nu de verkiezingsdag steeds dichterbij komt, wordt het meer en meer duidelijk dat de verkiezingen chaotisch gaan worden. In feite is deze onderneming een onmogelijkheid. Logistiek gezien kun je er met je verstand niet bij. Het Zimbabwe Verkiezings Comité (ZEC) heeft zijn eigen pamflet moeten intrekken omdat het feitelijke vergissingen bevat.

Minder dan vier weken voor de dag is deze organiserende instantie er nog steeds niet zeker van hoe, wanneer en waar men wat gaat doen!

De verwarring overheerst. Gaan ze onuitwisbare inkt gebruiken? Hoeveel stembureaus zullen er zijn? Zullen de stembussen van hout zijn of doorzichtig?

ZEC zegt zelfs dat ze er niet zeker van zijn wanneer ze de verkiezingsresultaten zullen kunnen bekendmaken. Dat roept allerlei verdachtmakingen op over de transparantie en betrouwbaarheid van de hele procedure.

Zoals de ZESN* duidelijk gemaakt heeft, beschikt het ZEC niet over de capaciteiten of de hulpbronnen – menselijk of anderszins – om deze verkiezingen te leiden.

Om maar een voorbeeld te noemen: de wet zegt dat ieder stembureau op zijn minst drie stemruimtes moet hebben, ieder met minstens een stembus. Met de gecombineerde presidents-, senaats-, tweede kamer- en gemeenteraadsverkiezingen die gelijktijdig plaatsvinden, betekent dit dat er 12 ruimtes op ieder stembureau moeten zijn en iedere stemmer zal zijn/haar stem vier afzonderlijke keren uit moeten brengen – en in vier afzonderlijke rijen moeten staan.