Hoofdredactioneel commentaar 23-10-07

 Mugabe zal dus zijn koffers pakken om naar Lissabon te gaan voor de EU-Afrikaanse top volgende maand. De Portugezen hebben erop gestaan hem uit te nodigen, ondanks tegenstand van een aantal lidstaten, waaronder Groot-Brittannië en de VS.

Wij zijn vreselijk teleurgesteld dat een aantal Afrikaanse leiders erop aandrong dat Mugabe zou worden uitgenodigd en dat de Portugezen niet de kracht leken te hebben om moreel stelling te nemen tegen deze druk.

Geloven de Portugezen werkelijk dat ze door Mugabe voor hun conferentie uit te nodigen de bevolking van Zimbabwe op een of andere manier behulpzaam zullen zijn?

Zoals wij begrijpen is het uitgangspunt van de conferentie het onderzoeken van mogelijkheden om de samenwerking tussen Europa en Afrika te vergroten. Maar de mensen van Zimbabwe, wier levens vernield zijn door het ruïneuze beleid en de onderdrukking door het Mugabe regime, zullen hier hoe dan ook niets mee opschieten.

Het enige wat de conferentie zal opleveren is een aanval van koopziekte voor Grace Mugabe en weer een nieuwe gelegenheid voor haar echtgenoot om een lange neus te trekken naar het westen en Afrika verder in diskrediet te brengen.

We kunnen zijn toespraak voorspellen. Het zal een wilde aanval zijn op Gordon Brown en George Bush. Hij zal fulmineren tegen de oorlog in Irak en zichzelf op de borst kloppen voor het bevrijden van Zimbabwe van koloniale slavernij en voor het aan arme zwarten geven van aan rijke blanken afhandig gemaakt land. Hij zal Engeland ervan beschuldigen dat ze Zimbabwe willen herkoloniseren.

Hij zal de nooit eerder vertoonde economische ineenstorting van zijn land wijten aan westerse sancties. Hij zal wijdverbreid door de staat gefinancierd geweld en buitenrechtelijke moorden door zijn schurken op de oppositie ontkennen.

Heeft de wereld nou nog niet genoeg gehad van zijn onzin? Waarom blijven ze hem de tijd en de ruimte geven tijdens internationale forums? Begrijpen ze niet, hoe ze zich ook rechtvaardigen, dat ze een van ’s werelds ergste dictators een vorm van geloofwaardigheid geven? Dat ze hem weer een gelegenheid geven om trots rond te stappen op het internationale podium en uiting te geven aan wat bewezen is niets dan schaamteloze onwaarheid te zijn?

Vier maanden later zullen zijn ambtenaren opscheppen over hun grote leider die de EU op de knieën kreeg en erin slaagde het reisverbod te doorbreken. De staatsmedia zullen een grote dag beleven.