Een bespotting van het recht

We zijn verheugd dat meer MDC leden uiteindelijk zijn vrijgelaten na hun wegkwijnen in de smerige, van luizen vergeven cellen van de Chikurubi Gevangenis. Deze hele episode is een bespotting van het recht geweest, die we veroordelen in de sterkst mogelijke bewoordingen.

De activisten werden gearresteerd op grond van het allerdunste bewijs en de magistraten zijn uiteindelijk gedwongen dit te erkennen.

Wat we buitengewoon irritant vinden is het feit dat de politierechter weigerde hen op borgtocht vrij te laten omdat ze voelde dat zij een zaak moesten voeren – en nu verklaart diezelfde politierechter, Gloria Takundwa, dat de staat “schaamteloos had nagelaten de zes te vervolgen en daarop vervolgens met hen geen datum voor de rechtszaak had bepaald”.

Op welk bewijs baseerde zij dan haar eerste uitspraak dat ze een zaak hadden te voeren?

Iedere rechterlijke macht moet het ermee eens zijn dat mensen alleen met de grootst mogelijke terughoudendheid achter de tralies worden gezet. Dit is vooral zo in het geval van Zimbabwe waar de gevangenissen overvol zijn en vuil, door ziekten geteisterd, niet in staat de gevangenen fatsoenlijk te eten of medische bijstand te geven, en waar de partijgetrouwe politiemacht willekeurige arrestaties verricht zonder een spoor van bewijs.

Dit recentste schandaal is niets anders dan Zanu (PF) dat zijn spelletjes speelt. De tragiek is dat de rechterlijke macht doorgaat zichzelf te laten gebruiken als collaborateur in de vervolging van de oppositie door de partij.

Mensen wenden zich tot de rechtbank om het recht zijn loop te laten hebben. Gerechtshoven zouden geen deel moeten zijn van de onderdrukkende machinerie van de regerende partij. Als gerechtshoven willen dat ze door de mensen serieus worden genomen, dan moeten ze zichzelf eerst serieus nemen.

We hebben een wonder nodig

Eindelijk is President Thabo Mbeki erin geslaagd om weigerachtige Zanu (PF) wetgevers met de MDC aan de tafel te krijgen. Het tot de gesprekken brengen van hun is al een hele opgave op zich geweest, maar de betekenis hiervan verbleekt in vergelijking met de taak hen te laten onderhandelen in iedere praktische betekenis van het woord.

Elke recente actie van het Mugabe regime heeft zonder twijfel de minachting voor Mbeki en zijn gesprekken getoond. Deze acties houden onder vele andere de gedwongen registratie van schoolkinderen als kiezers in, het rekruteren van Green Bombers* als registratieambtenaren en, voor de goede orde, het laten passeren van de draconische spionnenwet.

We hebben een wonder nodig. Het is nodig dat de onderhandelaars Zimbabwe voorop stellen. Het is nodig dat ze akkoord gaan met het openen van het onderhandelingsproces en beraadslagen met alle belanghebbenden.

Het gaat hier niet langer simpelweg over de MDC en/of Zanu (PF). Het gaat om het overleven van onze natie.

Morgan Tsvangirai, leider van de grote MDC zei dit weekend: “De boodschap die Zanu (PF) rondstuurt is luid en duidelijk. Zij zijn eenvoudigweg niet klaar voor een werkelijke dialoog.”

Wij hebben deze boodschap nodig om tot verandering te komen.

*Green Bombers, door Mugabe gecontroleerde en ondersteunde jeugdmilitie, vert.