Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert

Hoofdredactioneel commentaar 15-5-2007

 

Goed van je, maat*

 

Wij juichen de Australische regering toe om haar principiële opstelling tegen de menselijke ramp die Zimbabwe is vandaag de dag –  waarvoor één man, Robert Mugabe, verantwoordelijk is. We zouden graag zien dat andere landen zo’n standpunt zouden overnemen.

Hier wordt de ondubbelzinnige boodschap de wereld ingestuurd dat wat er gaande is in het land totaal onacceptabel is voor fatsoenlijke lieden.

Sommige mensen hebben gezegd dat men sport en politiek niet moet vermengen. Maar het Mugabe regime doet het zelf. In het geval van cricket is Mugabe zelf de beschermheer van Zimbabwe Cricket – dat zichzelf omgevormd heeft tot Zanu (PF) cricket. Het wordt geleid door Zanu functionarissen. Ieder cricket team dat Zimbabwe bezoekt wordt door de regering tot een propagandamiddel gemaakt en in een rij opgesteld om de met bloed besmeurde hand van de dictator te schudden.

Zoals in het verleden gebeurde, zou het bezoekende team worden gehuisvest in vijfsterren hotels. Er zou brandstof worden gevonden om ze in luxe van en naar het veld te rijden met een politie-escorte om er zeker van te zijn dat ze niet zouden worden verstoord door hongerige, kwade menigten. De locale media zouden voor hen kruipen en rondbazuinen dat alles tussen Zimbabwe en de internationale gemeenschap goed zit.

Namens de meeste Zimbabweanen – dank aan John Howard.

 

Dit kan toch geen ernst zijn

 

Het is verachtelijk dat een land dat moedwillig zijn infrastructuur en economie verwoest heeft omwille van macht en hebzucht een verantwoordelijke post toegewezen heeft gekregen in een internationaal forum. Dat zo’n forum toegewijd zou zijn aan duurzame economische ontwikkeling is bespottelijk.

Als de Verenigde Naties willen dat ze door de wereld serieus worden genomen, zullen ze bij zichzelf moeten beginnen. Wanneer de leden een land als Zimbabwe verkiezen om in hun mensenrechtencomité plaats te nemen op een moment dat dat land de mensenrechten van de eigen burgers op grote schaal met voeten treedt, kan er niet worden verwacht dat ze serieus worden genomen.

De uitverkiezing van Francis Nhema, Zimbabwe’s minister van Toerisme, tot hoofd van het VN comité voor Duurzame Economische Ontwikkeling (CSD) zou nooit hebben kunnen plaatsvinden als het lag aan mensen die serieus aan de slag willen. Zimbabwe is nu een hopeloos geval en zal grote injecties van buitenlandse hulp nodig hebben om  weer op gang te komen.

Het heeft de wereld niets te melden over duurzame ontwikkeling.

Misschien wordt het voor de landen die deze organisatie financieren tijd om er ernstig over na te denken of ze hun fondsen terug zouden moeten trekken en voor nobeler doeleinden gebruiken.

 

*Good on yer, mate = Australisch Engels, vert.