Hoofdredactioneel commentaar 4-8-2015

Waarheen met de grote coalitie?

Een paar weken geleden werd er veel gesproken over de formatie van een grote coalitie van Zimbabwe’s politieke partijen. Sindsdien is er weinig, zo niet geen enkele beweging geweest en dit bracht ons ertoe ons af te vragen of onze politici ooit zullen waarmaken wat ze zeggen.

De eerste persoon, die in recente tijden hoop deed leven bij een politieke samenkomst op brede basis die het land nodig heeft om af te komen van het omslachtige en achteruitstrevende beleid van Zanu (PF) was Morgan Tsvangirai, president van de MDC. Hij deed de belofte terwijl hij zijn parallelle* toespraak omtrent de toestand van de staat hield in Harare. Dat ging vooraf aan de gebedsbijeenkomst voor de ontvoerde activist Itai Dzamara.

Toen bijna alle partijen die de oppositie vormen in Highfield samenkwamen om Dzamara te herdenken en een handvest ondertekenden met het maatschappelijk midden om te vechten voor de terugkeer van de democratie, werd de hoop wederom verhoogd.

Nooit eerder waren politieke partijen op hetzelfde podium bijeengebracht om de aspiraties van de meerderheid van de Zimbabweanen uit te spreken en te vertegenwoordigen.

Maar helaas verdwijnt die hoop snel. We hebben geen enkel streven of bewijs gezien van bewegingen in de richting van de grote coalitie. De politieke partijen zwijgen over hun voornemens. Het meest verontrustend is dat het lijkt alsof ze helemaal niet weten hoe ze moeten optreden om samen te komen als een coalitie.

Wij zouden verwachten dat ze nu voor de dag zouden moeten komen met een blauwdruk over het formeren van een duurzaam samengaan. Terwijl het politiek verstandig is de strategie weg te houden van Zanu (PF)’s destructieve tentakels is de belangrijkste zorg dat deze partijen, desgevraagd benaderd, erkennen dat ze niets doen. Al wat je hoort is dat ze hun programma uitventen – niks bijzonders buiten de politieke onzin.

Als de oppositie denkt dat 2018 nog ver weg is, moet men opnieuw hierover denken. Als er een crisis is en er is geen oplossing in zicht, gaat de tijd zeer snel. Het is dus van belang dat de partijen hun idee over het formeren van een coalitie serieus nemen en zich daarop richten als misschien de enigst  mogelijke oplossing voor de politieke, economische en sociale ellende, waaronder we momenteel gebukt gaan.

De geschiedenis laat zien dat het formeren van een politiek samengaan geen gemakkelijke taak is. Diverse pogingen zijn er gedaan in het verleden, maar ze mislukten allemaal. De partijen kunnen zich niet de luxe veroorloven  alles vooruit te schuiven tot het laatste moment. We weten allemaal waartoe Zanu (PF), gesteund door de machinerie van de staat en alle andere voordelen van het bekleden van het ambt, in staat is wanneer ze worden geconfronteerd met een potentiële bedreiging van hun macht.

Zanu (PF) heeft momenteel last van hun eigen problemen en de oppositie moet profiteren van de chaos en verwarring. Ze zullen nooit meer zo’n goede gelegenheid als deze krijgen.

*parallel aan het (jaarlijkse)‘State of the Nation address’ van de regering, vert.