Hoofdredactioneel commentaar 18-11-2014

Pas op voor factioneel oorlogsgebied

De Zanu (PF) machtsstrijd kan gemakkelijk degenereren tot een nationale crisis als de bewindspartij er niet goed mee omgaat, zoals aangegeven in ons bericht op pag. 3 over de veiligheidssector die erin wordt betrokken.

We zijn getuige van toenemende politiek gemotiveerde incidenten nu de partij zijn congres komende maand nadert. Het geweld is uitgebroken, zij het beperkt, door het hele land. Partijjongeren kwamen elkaar tegen en lieten bloedige sporen achter.

Nog maar onlangs werd Jim Kunaka, die in het verleden in verband werd gebracht met een orgie van geweld tegen oppositieaanhangers in Harare door de Chipangano militie, ontvoerd en mishandeld door onbekenden. Beweerd wordt dat hij tot de Joice Mujuru factie behoort. Wat ons speciaal bezorgd maakt over zijn ontvoering en marteling is dat er blijkbaar staatsagenten met geweren en hetzelfde type voertuigen bij betrokken zijn zoals bij het bloedige politieke geweld van 2008.

De Emmerson Mnangagwa factie vecht momenteel een bittere en vaak vuile strijd uit tegen Mujuru. De inzet is hoog omdat beiden weten dat President Robert Mugabe’s dagen geteld zijn en dat het nu de tijd is om hun macht te consolideren.

De hieruit voortvloeiende grasmatgevechten kunnen gemakkelijk escaleren tot de geweldscultuur die uitbrak bij partij- en nationale verkiezingen sinds de Onafhankelijkheid. Zanu (PF) is de regerende partij en beide kampen hebben toegang tot nationale militaire en veiligheidsstructuren. In het verleden zijn deze geregeld misbruikt om persoonlijke rekeningen te vereffenen.

Het is niet onmogelijk dat bij een factie de uitkomst van het Zanu (PF) congres voldoende woede wekt om hun loyalisten in het leger, inlichtingendiensten en politie, toegevoegd aan hun oorlogsveteranen, de wapens te laten opnemen tegen hun rivalen. Het andere kamp zou dan terugslaan met vuurkracht. Voor we het weten zou Zimbabwe zijn afgezakt in burgerlijke onlusten die pas jaren later zouden kunnen eindigen.

Het is ook mogelijk dat een van de kampen dit al gebruikt als een potentiële strategie. De machtshonger brengt mensen soms ertoe zich als beesten te gedragen en we kunnen niet alles aan het toeval overlaten. Er is daarom iemand nodig met gezag die actie onderneemt om te voorkomen dat het land degenereert tot een oorlogsgebied als gevolg van de opvolgingsstrijd.