Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean

vertaald door Paul Bogaert

 


Hoofdredactioneel commentaar 13-5-2014

 

Wensdenken niet genoeg

 

Christopher Mutsvangwa, de Onderminister van Buitenlandse Zaken, gaf onlangs aan dat de regering van zins was het westen toe te naderen in een poging de gespannen relaties te normaliseren.

 

Zoals we allen weten, begon de desillusie over  President Robert Mugabe en degenen in de hoogste machtsechelons – politiek, economisch en militair – onder westerse naties en globale instellingen rond het jaar 2000.

 

De pariastatus van het Mugabe regime en de daaruit voortvloeiende isolatie en hevige diplomatieke wrijving met Europese landen en de USA concentreerde zich rond het wanordelijke en gewelddadige   landherverdelingsprogramma dat dat jaar begon. Het werd verergerd door wijdverbreide mensenrechtenschennis – met name Operatie Murambatsvina*, het gruwelijke geweld dat met de verkiezingen van 2008 gepaard ging, pover bestuur en slecht beleid.

 

We prijzen de regering dat ze de noodzaak voelt om internationale betrekkingen te normaliseren. De moderne wereld is een global village die moet gedijen op win-win samenwerkingen en wederzijdse harmonie. De diplomatieke ruzies die we bijna anderhalf decennium hebben meegemaakt hebben Zimbabwe op geen enkele manier vooruit geholpen.

 

We hebben Buitenlandse Directe Investeringen verloren – omdat deze, begrijpelijk, de wijk namen  naar gastvrijere bestemmingen. De economie zit in het slop en de mensen hebben al veel te lang geleden.  Het ontbreekt de regering aan politieke wil om harde beleidsbeslissingen te nemen die ons terug op het goede spoor zullen brengen, de economie herstellen en de uit de hand gelopen corruptie beteugelen.

 

De regering moet echter niet denken dat enkel de wens tot herstel van internationale betrekkingen genoeg is. Actief en praktisch moet worden getoond dat de wil er is. Om te beginnen moet de regering zich richten op het herzien of omkeren van het beleid dat schadelijk is voor economisch herstel.

 

De laatste tijd hebben ambtenaren opgemerkt dat  het inheemsheidsbeleid wordt ingebonden – waarbij de retoriek wordt afgezwakt en flexibiliteit wordt geboden. Maar woorden afzwakken is één ding, en de wet wijzigen om hem vriendelijker te maken een ander. Het is noodzaak alle clausules in onze wetten die investeerders verjagen te verwijderen. We hebben investeerdervriendelijke relaties nodig en verbetering van bestuur. Zonder dit blijft het vernieuwen van betrekkingen met het westen een luchtkasteel.

 

Eveneens moet de regering de wereld laten zien dat ze mensenrechten respecteert. Ondanks dat de misstanden nu niet zo wijdverbreid zijn als voorheen, blijven er zorgen. Zo lijkt het bijvoorbeeld dat er nieuwe aanslagen op de media worden gepleegd door departementen en personen die erop uit zijn persoonlijke en plaatselijke belangen te dienen.

 

*Operation Murambatsvina (Shona voor ‘Ruim de rommel op’):  grootschalige overheidscampagne in 2005 om sloppenwijken op te ruimen. Gevolg was dat tenminste 700 000 mensen direct en circa 2 miljoen indirect hun huis of levensonderhoud verloren en tot de huidige dag nadeel hiervan ondervinden.  De VN spraken van het dakloos maken van de armen, die de oppositie aanhangen, vert.