|
Vrijplaats CuBra Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean vertaald door Paul Bogaert
Hoofdredactioneel commentaar 30-7-2013
Wij zijn niet gek
In het zicht van een op handen zijnde verkiezingsnederlaag is Zanu (PF)’s vernisje van democratische partij weggesleten. In de afgelopen paar maanden heeft de partij geweigerd om zelfs maar zijn keuzemogelijkheden onder ogen te zien in geval van een verlies bij de verkiezingen. Of het nu pure overmoed was of dat men eenvoudig niet in staat was de politieke barometer af te lezen, de zegsmensen van de partij waren ervan overtuigd dat hun organisatie met een overweldigende meerderheid zou winnen. Ze preekten vrede. Ze wilden niet dat de internationale gemeenschap de loop van de verkiezingen zou veroordelen. Ze gingen tot het uiterste om een schoon gezondheidsattest te halen.
Dat veranderde allemaal afgelopen week. Duidelijk verlies ruikend lijkt Zanu (PF) te zijn overgeschakeld in de paniekstand. Hun leider, Robert Mugabe dreigt nu met oorlog als de mensen besluiten dat ze genoeg hebben van Zanu’s wanbestuur. De meeste van de mensen die we spreken denken dat het tijd is voor verandering. Zanu heeft geen visie op de toekomst. De partij biedt alleen terugblikkend beleid: “Wij vochten voor dit land”, “Wij bevrijdden jullie van de kolonialisten”’enz.
Maar als we lang en uitvoerig kijken naar de afgelopen 33 jaar zien we corruptie, geweld, werkloosheid, hebzucht en leed. We zien Zanu kopstukken en degenen die nauw aan hen verbonden zijn met hun glanzende nieuwe auto’s naar hun oneerlijk verkregen landbouwbedrijven die ze bezetten rijden, ze bouwen herenhuizen en kopen gemeentes en grote steden op terwijl de meerderheid van de mensen zich in armoede bevindt.
Om de zaak nog erger te maken wordt ons verteld dat de Zimbabweanen arm zijn vanwege “sancties”. De zogenaamde “sancties” werden gericht op de kopstukken die onder deze sancties gedijden, terwijl de rest van de bevolking , die nooit een doel was, leed.
We zien Zimbabweanen die worden gedwongen tegen hun zin Zanu bijeenkomsten bij te wonen. Winkels worden gedwongen te sluiten als de grote man in de stad een partijbijeenkomst houdt. Auto’s moeten van de weg omdat hij ervan houdt met grote snelheid midden op de weg te scheuren, omringd door voertuigen vol machinegeweren.
Vandaag de dag zijn de Zimbabweanen armer dan ze in 1953 waren. Zanu’s antwoord is de belofte bedrijven in te lijven als de verkiezingen eenmaal voorbij zijn. Ze vertellen ons niet hoe dit werkgelegenheid oplevert voor de massa’s. Dertien jaar geleden lijfden ze de grote commerciële landbouwbedrijven in en verdeelden die onderling. Wijdverbreide honger, de bijna volledige instorting van de industrie, grote werkloosheid en de behoefte aan grootschalige westerse donorhulp was het gevolg. Nu zijn ze van plan bedrijven in te lijven en ze aan zichzelf uit te delen.
Maar Zimbabweanen zijn niet gek. Ze zullen dit verrotte zootje wegstemmen.
|
|
