Hoofdredactioneel commentaar 2-7-2013

Neen  tegen  presidentieel decreet

De vaste aanstelling van het 7^e Parlement eindigde op 29 juni 2013 om middernacht. Dit gebeurde tegen een complexe achtergrond waarin verschillende wetten die geldigheid zouden helpen geven aan de algemene verkiezingen nog moesten worden besproken en, hopelijk, er door zouden komen. Het was nodig onder andere de wet op de Criminaliteit, de wet op Openbare Orde en Veiligheid, de wet op Toegang tot Informatie en Bescherming van Privacy en de Kieswet te wijzigen.

Lange tijd werden deze wetten afgekeurd omdat ze ondemocratisch zijn en schadelijk voor de behandeling van vrije en eerlijke verkiezingen. Ze zijn beperkend voor politieke partijen en hun aanhang omdat ze het bekritiseren van de President illegaal maken, het moeilijk maken politieke samenkomsten bijeen te roepen en omdat ze eerlijke mediaverslagen onmogelijk maken.

Met het eindigen van de termijn van het Parlement voelt President Robert Mugabe er veel voor om per decreet te regeren in zijn eigen voordeel en dat van zijn partij, Zanu (PF). Hierin ligt het gevaar.

Regeren bij decreet staat gelijk aan dictatuur en is onaanvaardbaar in de moderne hedendaagse maatschappij. Door bij decreet te regeren zou Mugabe, zoals hij de afgelopen weken deed, sommige wetten erdoor kunnen drukken of juist verklaren dat ze zouden moeten blijven zoals ze zijn.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                            Dat gaat wellicht in tegen gangbare verwachtingen omdat de meerderheid van de bevolking nog steeds legale hervormingen voorafgaand aan verkiezingen wil. Dat is de enige manier om wettige verkiezingen te garanderen. Zo niet dan zal er acute politieke onvrede ontstaan waarin Zimbabwe zou kunnen afglijden in een onmiskenbare crisis zoals het geval was voor de formatie van de coalitieregering in 2009.

Toch is er een elegante manier om van regeren per decreet af te komen. Men moet zinvolle gesprekken tussen de hoofdrolspelers van de Eenheidsregering onderling organiseren. De Uitvoerende  Macht, als gescheiden entiteit in de regering, functioneert nog steeds en zou moeten worden ingezet, met behulp van experts en technocraten,  om zo snel mogelijk overeenstemming te krijgen over wijzigingen van de betreffende wetten.

We hebben gezien wat samenkomsten tussen de kopstukken kunnen doen om Zimbabwe vooruit te brengen, in het bijzonder toen ze samenkwamen om dit land een nieuwe en betere grondwet te geven. Hetzelfde kan nu ook worden gedaan. Het zou verstandig zijn als Mugabe en de voorstanders van de harde lijn in Zanu (PF) hun neiging tot tentoonspreiden van politieke arrogantie door  alles alleen te doen terzijde zouden schuiven. Er is behoefte aan een gezamenlijke insteek en aanpak.