Hoofdredactioneel commentaar 11-01-2011

Toen de Zimbabweanen in 2008 gingen stemmen waren ze vastbesloten een regering voor de komende vijf jaar te kiezen. De reden voor onze huidige problemen is dat Mugabe de macht terugnam door bedrog. De onenigheid gaat niet over degenen die werden gekozen om in het Parlement te gaan zitten, hoewel sommigen ongetwijfeld frauduleus werden gekozen.

Het echte probleem gaat over het presidentschap. Wat de Zimbabweanen na twee jaar de grotendeels eenkennige GNU* te hebben doorstaan verwachten is de gelegenheid een President van hun gading te kunnen kiezen.

Zittende parlementsleden verdienen een kans hun termijn uit te zitten, een kans om een verschil te maken. Maar het volk van Zimbabwe verkoos NIET Robert Mugabe als President.

Zelfs het ijverigste manipuleren van de stembussen, om maar niet te spreken van het vermoorden en in elkaar slaan van vermeende MDC aanhangers, kon een overtuigende overwinning voor Mugabe niet veilig stellen. De bloedige en vruchteloze aanloop naar de verkiezingen, die door Morgan Tsvangirai uit protest tegen het geweld werd geboycot, moet nog steeds worden onderzocht.

Wij geloven dat het volk een kans moet worden geboden om de volgende leider van ons land op een ordelijke, vredige manier te kiezen. We hebben presidentsverkiezingen nodig, geen algemene verkiezingen. Algemene verkiezingen zitten vol met moeilijkheden en zullen ongetwijfeld leiden tot chaos. Zanu (PF) gedijt op chaos. Zij moeten niet weer de gelegenheid krijgen de kiezers te bedriegen.

Kijkend naar het nieuwe Verkiezingsprogramma is het lachwekkend dat Patrick Chinamasa** voorstelt om bij wet te laten vastleggen dat politiecommissaris Augustine Chihuri verantwoordelijk wordt voor de aanstelling van hoge politiemensen om vrede te garanderen tijdens de aanloop naar alle toekomstige verkiezingen.

Het is algemeen bekend en goed gedocumenteerd dat de politie zwaar betrokken was bij politiek geweld in het verleden – op de hand van Zanu (PF).

De politie is ook welbekend met de identiteit van de plegers van geweld in 2008 – en van zelfs politiek geweld daarvoor. Zanu (PF) heeft politiek geweld omarmd als een verkiezingscampagnestrategie sinds de vroege jaren ’90. En, in de paar gevallen waarin werkelijk recht is gedaan en de geweldplegers, zoals de moordenaars van Patrick Kombayi, zijn aangehouden en veroordeeld, volgde er steeds snel een presidentieel pardon. Laat ons de boodschap niet misverstaan die is uitgegaan van Zanu (PF)’s moordzuchtige schurken, van wie er vele een officieel uniform dragen.

Chinamasa’s verkiezingsprogramma moet worden bestreden. Het is geen volwaardige poging om vrede tot stand te brengen. Zimbabwe moet zich voegen naar het SADC protocol voor verkiezingen – onze bestuurders hebben dat per slot van rekening ondertekend.