Hoofdredactioneel commentaar 26 september 2006

Als mensen oud worden krijgen sommigen verschillende milde vormen van dementie en verliezen het contact met de werkelijkheid. Anderen worden compleet geschift. Zo is het leven. Het is belangrijk dit te herkennen en te behandelen. Men moet het niet ontkennen en doen alsof er niks aan de hand is.

Onze 82 jaar oude President heeft onlangs enkele nogal vreemde dingen gezegd. En hoewel zijn topambtenaren de kring om hem heen blijven sluiten moeten zelfs zij tot aan de grens van hun geloofwaardigheid gaan.

Tijdens een vraaggesprek in de geheiligde ruimtes van de VN in New York, vorige week, was Mugabe duidelijk enigszins gegeneerd door de barbarij van zijn politiemacht. Hij scheen zijn regering te kapittelen en afstand te laten nemen van het bandeloze gedrag van de politie in het Matapi politiebureau in Mbare, waar 15 leiders van de ZCTU en het MDC in elkaar werden geslagen, terwijl ze in hechtenis waren genomen.

Hij wees de wrede aanslag van de hand als "het werk van een of twee overijverige politiemannen".

Hier wordt de werkelijkheid geweld aangedaan – het waren er niet een of twee die zich bezondigden aan de gruwelijkheden. Het was een bende van schurken in politie-uniform.

Van Didymus Mutasa wordt gezegd dat hij op dat moment is gezien in het Matapi politiebureau. We vragen ons af wat hij daar deed – ze ophitsen misschien.

En eerder deze week sprak Mugabe – ditmaal duidelijk meer op zijn gemak – weer over de gewelddadige aanval, vanuit een ander Afrikaans land, Egypte. Deze keer stond hij krachtig achter de beulen en beschuldigde de slachtoffers ervan dat ze "het over zichzelf hadden afgeroepen" door "zich op verboden terrein te begeven".

"Zij willen de wet in eigen hand nemen", zei hij. Hoewel hij niet wist waar de protesten over gingen, deed hij ze af als "nonsensikaal en stompzinnig". Ook beschuldigde hij Zimbabweaanse journalisten, waarschijnlijk die van de onafhankelijke media, ervan "de stommelingen" te zijn, "die altijd domme dingen schrijven".

Een andere proeve van realiteitszin: de leiders werden niet op straat geslagen. Zij verzetten zich niet tegen arrestatie. Zij zaten niet op "verboden terrein". Zij werden geslagen terwijl ze in politiehechtenis waren.

Hij blijft ook maar spreken over een te verwachten overvloedige oogst, terwijl soldaten het land rondtrekken en dorpelingen opjagen omdat zij hun oogst niet afstaan aan de GMB, terwijl meer dan de helft van de bevolking van Zimbabwe iedere nacht met honger naar bed gaat.

Dit land heeft een leider nodig die de vinger aan de pols heeft. We kunnen niet geregeerd blijven worden door een bibberende oude man die in dromenland leeft. Het wordt tijd dat iemand hem de weg terug naar Zvimba wijst.