Hoofdredactioneel commentaar 27-7-2010

Wij begrijpen dat COPAC* ambtenaren ontevreden zijn over de dagelijkse vergoedingen die zij krijgen - $55 per dag plus $15 voor maaltijden - dagelijks in totaal $70. Dit betekent dat de ambtenaren elke twee dagen meer verdienen dan de meeste gewone ambtenaren in een maand.

Dit is pure hebzucht. Is het ze ernst met het ontwerpen van een nieuwe grondwet voor ons land – of doen ze het alleen voor het geld? Wat hier gebeurt is symptomatisch voor de problemen in Zimbabwe. Het eindigt ermee dat diegenen die zijn uitverkoren om voor het land te zorgen alleen voor zichzelf en hun directe familieleden zorgen.

Zij die zijn uitgekozen om een nieuwe grondwet tot stand te brengen zouden zich vereerd en bevoorrecht moeten voelen hun land op deze belangrijke manier te dienen – en het proces niet te zien als enkel een melkkoe.

Deel zijn van het maakproces van een grondwet zou een gevoel van vaderlandsliefde moeten ontlokken bij ons allemaal. Tenslotte is dit de allerhoogste wet van ons land en de meeste mensen zijn hun leven lang niet in de gelegenheid dit te doen.

Ons is een fantastische gelegenheid gegeven om een grondwet te schrijven die zal bepalen hoe wij in de toekomst geregeerd worden. Geen enkele andere wet die door het Parlement wordt gemaakt zal kunnen ingaan tegen deze allerhoogste wet.

Het belangeloos naleven hiervan zou iedereen toch met trots moeten vervullen.

Misschien zouden de COPAC ambtenaren zich moeten afvragen of ze er werkelijk met hun hart bij zijn.

Wij steunen het door de Nederlandse regering ingenomen standpunt om hulp aan Zimbabwe achter te houden totdat Nederlandse boeren worden gecompenseerd, van wie land werd ingenomen door Zanu (PF) maffia ten behoeve van partijkopstukken,. Dit gebeurde ondanks een investeringbeschermingspact tussen de twee landen.

Maar fundamenteler dan dat is de kwestie van eigendomsrechten – die gerespecteerd zouden moeten worden. De boeren die werden gedwongen hun land te verlaten zouden moeten worden gecompenseerd. Punt uit.