Hoofdredactioneel commentaar 25-05-2010

De Zimbabweanen en de internationale gemeenschap zijn teleurgesteld door het gebrek aan voortgang bij de instelling van wat was overeengekomen in de Regeerovereenkomst meer dan een jaar geleden.

Er is geen twijfel over dat President Robert Mugabe en zijn kliek van generaals het enige struikelblok zijn bij de invoering.

Hun vasthouden aan het laten opheffen van de zogenaamde sancties voordat ze akkoord zullen gaan met wat ze zien als concessies aan de MDC is niets dan een afleidingsmanoeuvre.

We weten allemaal dat de internationale gemeenschap pas dan klaar en bereid is om Zimbabwe bij te staan als de Eenheidsregering de regels van de overeenkomst volledig heeft ingevoerd. Niemand vraagt Zanu (PF) om enige concessie te doen. Alles wat van hen wordt gevraagd is invoering van datgeen waar al overeenstemming over was. Er is een getekende overeenkomst. Er bestaat geen verwarring over wat er moet worden gedaan. Dit zou een eenvoudige zaak moeten zijn.

De eindeloze onderhandelingen tussen de drie ondertekenaars van de Regeerovereenkomst zijn niets anders dan gecompliceerde handige zetten van Zanu (PF) om tijd te rekken – voor hun eigen snode doelen, waaronder het plunderen van de Chiadwa diamanten.

De internationale gemeenschap heeft beloofd Zimbabwe te helpen zodra de overeenkomst op gepaste wijze is ingevoerd. Ze zullen dan ook de gerichte maatregelen tegen Mugabe en zijn trawanten opheffen.

Waarom speelt Mugabe dan nu geen open kaart? Voer – wat de Zimbabweanen willen - de regels van de overeenkomst uit en geniet het voordeel van het resultaat.

Het invoeren van de overeenkomst zal duidelijk maken dat hij uiteindelijk serieus en oprecht is in het vooruit helpen van het land. Er op blijven staan dat de gerichte maatregelen worden opgeheven vóór de invoering van de overeenkomst is het paard achter de wagen spannen. En dat levert ons niets op.

Als de drie ondertekenaars elkaar morgen ontmoeten, hopen wij dat ze een eind zullen maken aan deze wanvertoning van eindeloze bijeenkomsten en onderhandelingen door hun ondergeschikten, en verdergaan met wat ze te doen staat. Dit is waarop de Zimbabweanen overal ter wereld wachten.