Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert

 

Hoofdredactioneel commentaar 17-8-06

 

Zullen ze de moed hebben?

 

Elders in deze krant hebben we een verhaal over Mugabe die zijn eer te grabbel gooit vanwege een openhartig oordelend document over Zanu (PF), dat op verzoek van het politbureau in elkaar is gezet door minister Patrick Chinamasa.

 

Wij begrijpen dat het document zeer rechtuit is en op heldere wijze een aantal welbekende problemen binnen Zanu (PF) aan de orde stelt, zoals het overwicht van al degenen die aan de Zezuru stam zijn gerelateerd – dit tot toenemende consternatie van andere Shona sprekers, de marginalisatie van de Ndebeles en de persoonlijkheidscultus rondom bepaalde individuen – in het bijzonder de president zelve en de directeur van de Handelsbank Gideon Gono.

 

Volgens interne bronnen benadrukt het document ook de strategische misstappen die gedurende de jaren ’90 zijn gemaakt door Zanu (PF), speciaal het verkeerd inschatten van het politieke klimaat in het land en de gemiste kans op onderhandelingen met het MDC.

 

Wij, onder vele andere commentatoren en nieuwe bronnen, hebben deze problemen in het verleden al duidelijk onder de aandacht gebracht. Dit was echter gericht aan dovemansoren. Nu, op het moment dat de kritiek van binnen de partij komt, is Mugabe woedend geworden. Hij eiste, dat alle kopieën van het rapport uit de circulatie werden genomen en aan hem werden terugbezorgd.

 

Hierin ligt het fundamentele probleem. Wij vermoedden al lang, dat Mugabe verkeerd werd ingelicht door zijn ondergeschikten. "Leven in dromenland" was de veelgehoorde regel. Nu weten we dat het allemaal waar is. Zijn reactie op het hem vertellen van de waarheid maakt hun aanvankelijke terughoudendheid enigszins begrijpelijk. Ik veronderstel dat we hen moeten toejuichen omdat ze uiteindelijk toch door de zure appel heen hebben gebeten.

 

Tot nu toe heeft Mugabe, één man, de waarheid verordonneerd aan iedereen. Alleen zijn mening is de partijlijn geworden en ieder ander heeft daaraan gehoorzaamd – om hun op oneigenlijke wijze verkregen bezittingen te beschermen, natuurlijk. Maar nu is het werkelijk menens. Dromenland is voorbij. Vandaar de ‘dapperheid’ van de vele hooggeplaatste politici die zich haastten om de inhoud van het rapport uit te laten lekken.

 

Mugabe’s politiek van ruiten ingooien omdat hij niet houdt van wat hij denkt heeft zijn imago niet verbeterd. Het weigeren de feiten te accepteren brengt geen enkele verandering. De vraag is nu of degenen die hem omringen in staat zullen zijn de moed te verzamelen om de oude bibberaar de realiteit te doen inzien. We zijn hoopvol.