Hoofdredactioneel commentaar 23-06-09

Zonder voorbehoud veroordelen wij de actie van een kleine maar lawaaiige groep die zaterdag de ontmoeting van Premier Morgan Tsvangirai met Zimbabweanen in Engeland verstoorde.

Omdat zij ervoor kozen hun boodschap zo rumoerig over te brengen is die nu verloren. En dat is jammer – omdat ze een deugdelijk punt hadden.

Nu weet de hele wereld dat Zimbabweanen in ballingschap hun Premier met boegeroep en hoongelach bejegenden, maar niemand weet wat hun punt was.

Tsvangirai had hen opgeroepen een begin te maken met een terugkeer naar huis om hem te helpen het vernietigde land opnieuw op te bouwen. Dat is ook een waardevol punt. Sommige mensen moeten werkelijk teruggaan om te helpen.

Zimbabwe heeft geleden onder een grote brain drain* - en wil het land zich kunnen afkeren van het punt van mislukken, dan moeten er grote gaten worden opgevuld. Er is veel te doen. Zoals onze columnist Magari Mandebvu er verderop in deze krant op wijst, komt vrijheid niet aanwaaien op een presenteerblaadje.

Het is echter een feit dat de CIO** en de politie zich nog steeds straffeloos gedragen onder de regering van nationale eenheid. MDC activisten die de wet respecteren zijn nog altijd niet veilig. Journalisten ook niet. Velen van hen die zaterdag bij Southwark Cathedral waren hebben aanzienlijk te lijden gehad onder de kwaadaardige gewapende krachten en Mugabe’s Green Bombers*** voordat ze het land ontvluchtten. Voor hen is een terugkeer naar huis, terwijl die krachten nog altijd plunderend en verkrachtend tekeer gaan in het hele land, duidelijk geen keus.

Wat zij de Premier probeerden te zeggen was dat zij enige zekerheid nodig hebben over hun persoonlijke veiligheid, als ze al zouden besluiten terug te keren. Dit is een redelijk verzoek. Wat echter niet redelijk was, was de manier waarop zij dit naar voren brachten.

Tsvangirai maakte zijn inleidende opmerkingen, die zouden worden gevolgd door een vraag- en antwoordronde. Een volwassen, democratische verstandige uitwisseling van standpunten is wat de organisatoren hadden gepland. Wat er plaatsvond was een kinderachtige woede-uitbarsting waar niemand iets aan had – behalve dan onze vijanden.

Gesuggereerd wordt dat een en ander op touw was gezet door een ontevreden vroegere MDC ambtenaar om zijn gram te halen. Als dat zo is, is dat betreurenswaardig.