Hoofdredactioneel commentaar 31-03-09

SADC leiders die elkaar deze week ontmoetten in Mbabane hebben zich, geheel voorspelbaar, achter Zimbabwe’s verzoek aan de internationale gemeenschap gesteld om een hulppakket van $ 8 miljard.

Minder verrassend is het dat zij niets van hun eigen geld toevertrouwden aan het herstel van hun buurland. Zij willen dat Mugabe’s veel beschimpte wraakgodin, het westen, het hele bedrag opdiept.

Wij dringen er bij de internationale donorgemeenschap op aan om een manier van ‘slimme’ hulp te leveren – zo ongeveer op dezelfde wijze als waarop ze de "slimme sancties" achter de schermen leidden. Het is van belang dat de door de MDC bestuurde ministeries in de regering van nationale eenheid, die in de kinderschoenen staat, worden ondersteund – om negatieve politieke repercussies te vermijden, om maar niet te spreken van het verzachten van het menselijk leed waarmee westerse regeringen zich al bezighouden.

De MDC ministers piekeren zich suf om zinnige verandering in Zimbabwe te scheppen. Hun ministeries zijn direct betrokken bij het volk. Zij moeten worden geholpen. Het belang hiervan kan niet worden overschat.

Maar in geen geval moeten de door Zanu (PF) gecontroleerde ministeries enige internationale hulp krijgen zolang als zij als gebruikelijk optreden. Ze moeten worden geïsoleerd. Er moet een duidelijk signaal uitgaan dat hun gedrag onaanvaardbaar is.

Hulp moet hen enkel worden gegeven als zij stappen zetten in de richting van democratie. Neem bijvoorbeeld het ministerie van informatie – als zij beginnen met het dereguleren van de media, zou er geld kunnen worden gepompt in dit specifieke ministerie als beloning voor het ondernemen van actie in de richting van democratie en vrijheid van meningsuiting.

Als Zanu (PF) ministeries praktische stappen zetten richting democratisering zou hen hulp moeten worden verleend als een aanmoediging om in de juiste richting voort te gaan.

De ministeries die verantwoordelijk zijn voor de onderdrukking van het volk van Zimbabwe zou geen bijstand moeten worden gegeven, totdat zij laten zien dat het ze ernst is hun leven te beteren. Wij denken hier aan de ministeries van defensie, binnenlandse zaken, landbouw en het departement van de president dat verantwoordelijk is voor de CIO*.

Totdat het leger, de politie, de luchtmacht, de gevangenissen en de inlichtingendiensten onder de ijzeren vuist van de Mugabe junta uitkomen is het de plicht van de internationale donorgemeenschap alles te doen om ervoor te zorgen dat zij geen cent hulp ontvangen.

Wij beseffen dat we de donorgemeenschap vragen om spitsroeden te lopen – maar dit is van absoluut essentieel belang als het herstel van Zimbabwe een realiteit moet gaat worden en als de grote opofferingen en inspanningen van zovelen in de MDC de vruchten moeten gaan afwerpen die zij verdienen.

Het is heel goed mogelijk om strenge voorwaarden en waarnemingssystemen in te stellen om er zeker van te zijn dat alleen die ministeries die betrokkenheid tonen met transparantie, democratie en respect voor mensenrechten en de regel van de wet hulp krijgen.

Slimme sancties braken met de traditie. Slimme hulp kan dit ook doen.