Originele tekst (Wels)
Y cariad a wrthodwyd

Drud yr adwaenwn dy dro,
gwen gynhinen, gyn heno.

Mae i'm bryd, ennyd ynni,

aml ei thwyll, ymliw â thi.

Morfudd ferch Fadawg Lawgam,

myn y Pab, mi a wn pam

y'm gadewaist ar feiston

yn weddw hyll yn y wedd hon.

Tra ellais, ni wydiais wawd,

dirprwyo dy ŵr priawd,

caredd hawl, caruaidd hud,

cerydd fi, oni'm carud?

Bellach myfy a ballawdd,

bell glwyf, blin wyf heb le nawdd.

Ar dy fryd, cadernyd cur,

da y sigl y Du Segur.

Symudaist fi, som ydyw,

seren oleuwen o liw,

megis y gŵr, gyflwr gau,

ag iddo dan y gweddau

deubar o ychen diball

dan yr un aradr cadr call;

ardded fy ngran graeanfylch,

dalar gŵydd, ef deily ar gylch,

heddiw y naill, hoywdduw Naf,

yfory y llall oferaf.

Mal y gwnair, gurair gerydd,

chwarae â phêl, fy chwaer ffydd,

hoff wyd, dilynwyd dy lun

o-law-i-law, loyw eilun.

Hir ddoniau, bryd hardd annwyl,

hyn yw dy fryd, hoen Dyfr ŵyl.

Ysgwier gwiw ei ddwywisg,

a'r rhain cyn dynned â'r rhisg,

nofies o'r blaen yn nwyfwydn

heb dâl, gyfnewidial wydn.

A wnêl y da dan fedwgoed,

o mynn y dyn, I mewn doed;

ac a'i gwnaeth, brodoriaeth braw,

aed allan wedi'I dwyllaw.

Bid edifar dy garu,

bwriaist fi, byr o wst fu.

Ys gwir y bwrir baril

ysgwd, pan fo gwag, is gil.

Vertaling
Blauwke

Mee schrik heb 'k-oe kure lere kenne,

m'n kösselek kiendje, nog vur dè't donker waar.

't Moet mar 's gezee zèèn, docht 'k zôô,

ge het me al genoeg vur paol gezet.

Schôôn meske mee oe gruts gedaacht',

bekèèk 't mar, ik weet wel wòrrom

ge me allèèn liet zitten in de kroeg

- mar 't was gin menier van doen.

Toen ik 't kos - en ik kos't, ongeloge -

om dieje vent van jou opzij te zette

(ik docht dè'k won, 'k wier 'r wèèrm van):

zegt dè'k-'t lieg - waarde toen verliefd of nie?

Mar ik heb 't nie gehold, en hij hee jou gehouwe,

en dè doe zeer - en gin meens om bij te maauwe.

En gij? Gè laacht in oe vösje. Hij is jeloers

en op zijn plots gezet - dè zal'm goed doen -

en ik zit hier allîîn en weet nie waor nortoe.

M'n lekker ding, ge zèèt zo stom gewist

as'nen boer die twee ossen om te ploegen ha,

en ze, mee z'ne stomme kop, îîn vur îîn inspant

implots van saome. Dan moete toch wel lomp zèèn.

Lôpte'gè mar frîît te parredeere, geniet mar

van die lui die nor jou kèèke en denke

'dè's een stuk'. Geniet mar van die gèèl gedaachte.

As ge mar wit degge in de koppe van die kèèrels

van haand tot haand gaot, as'nen bol in een spelleken

op 't straand. - Ammol efkes vatte, maar nôôt houwe.

En wie z'n èège vur jou ötslooft,

al is't nog zo'n gelekt menneke

en doetie nog zoveul om in de smaok te valle,

gè lot 'm staon - 't is al vur nop.

Mar die jou as vrouw 't biste geeve kan,

en die de wil - nimt die naa toch's mee nor bed.

En die'ter naa in lee - ge schrikt toch as ge'm ziet -

lot die toch gauw z'n bieze pakke, medje.

Verliefd op jou, en zô geaffronteerd -

zôômar on de kaant geschoove. Ge digget zonder moeite.

't Is waor, een goei fles wèèn is aaltij lekker,

mar assie leeg is, gaotie zôô de glasbak in.