CuBra
INHOUD STACHOWITZ
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO
SPECIAAL

Juanita Stachowitz

Hoog bezoek

Doordeweeks staat juf Netty altijd vroeg op. Na een snelle douche hijst ze zich in haar corrigerende ondergoed. Vervolgens glijdt ze gehaast in de met zorg gekozen kleding die ze de voorgaande avond heeft klaar gehangen. Van maandag-  tot vrijdagochtend dezelfde planning, dezelfde handelingen.

Op zaterdag hoeft ze niets. Heerlijk, wakker worden zonder wekker. Pas opstaan als ze geen zin meer heeft om te blijven liggen. Vandaag kruipt ze nog even terug in bed met een mok thee. Ze neemt kleine slokjes en luistert ondertussen naar het rustgevende geluid van het lopende badwater. Lekker lang badderen hoort bij het ultieme zaterdaggevoel. Net als het daarna nog even naakt rond blijven lopen. In haar nieuwe flat kan dat ook makkelijk. Op de hoek van de 12e etage heeft ze geen inkijk.

Alles aan haar weelderige lijf schudt als ze haar haren met een handdoek droogwrijft. In model brengen kan straks ook nog. Eerst de radio aan en een blocnote op de keukentafel zodat ze alvast en passant een boodschappenlijst maken. Sinds ze zo dicht bij het winkelcentrum woont is ze daar slordiger in dan vroeger. Als ze iets vergeet, loopt ze toch gewoon nog een keer. Maar vandaag kan ze beter alles in een keer in huis halen. Haar leerlingen kijken namelijk al dagen uit naar de feestelijke opening van een speelgoedgigant met bezoek van een speciale kindervriend. Perfecte timing eind november. Ook Netty is volgens de huis-aan-huisreclamecampagne van harte welkom, maar ze vermoedt dat Sint niet op haar zit te wachten.      

Als de warmte van het bad uit haar huid is getrokken loopt ze naar de kledingkast. Op dat moment wordt ze zich bewust van een vreemd geluid dat de muziek uit de radio overstijgt. Een aanzwellend, zwaar gebrom met een bepaalde cadans dat steeds dichterbij lijkt te komen. Ze loopt van haar slaapkamer naar de grote raampartij in de woonkamer waar het geluid inmiddels oorverdovend is geworden.

Vlak voor haar raam hangt een helicopter, bestuurd door een piloot met een paarse baret. Boven een geplooide kraag blinkt een pikzwart gezicht met een vuurrode mond die eerst openvalt van verbazing en dan omkrult tot een brede grijnslach. Zijn passagier buigt nu iets naar voren. Het is een oude man met witte haren en een lange baard. Hij reageert onmiddellijk op de toeschouwster en doet wat goedheiligmannen onder alle omstandigheden doen: vriendelijk glimlachen en wuiven.

Juf Netty staat eerst als aan de grond genageld, maar dan handelt het kind in haar. Ze begint terug te zwaaien. De helicopter draait een rondje en zet de daling in. Netty loopt dichter naar het raam en kijkt hoe het gevaarte op het parkeerterrein van het winkelcentrum landt. Achter de afzetting ziet het zwart van de mensen. De wind brengt flarden fanfaremuziek naar de 12e verdieping. Pas als ze zich los maakt van het tafereel en een stap achteruit doet ziet ze in de raampartij de weerspiegeling van een vlezige taai-taaipop met wijduitstaande haren.

Maandagochtend in de vertelkring zullen er ongetwijfeld kinderen honderduit praten over hun ontmoeting met Sinterklaas. Deze keer kan Netty naar eer en geweten zeggen dat zij hem ook gezien heeft. En hij haar.