Allemaal kennen we deze uitdrukking wel. Eigenlijk staat
het voor het afleggen van een moeilijke weg, maar dan in
figuurlijke zin. Iemand die daarbij iets minder goed
heeft gedaan, moet schuld bekennen en incasseren dat hij
wordt uitgelachen. Een meer bekendere betekenis van dit
gezegde is, dat er behoedzaam te werk moet worden gegaan
bij het klaren van een klus.
In één van de begraafboeken van Tilburg stond het
begraven geregistreerd van een Engelsman. Deze werd op
het kerkhof te Tilburg begraven op bevel van de
drossaard.
Bron:
(RAT) Tilburg begraaflijst 1747-1752
(Nederduits-gereformeerd), f.15v
Onderzoek in het protocol van
attestatiën en preparatoire informatiën wees uit,
dat op 13 december 1748 de schepenen Van Meurs, Conradi
en Mans door drossaard Pieter van Hoven naar de woning
van Lambert Segers aan de Hasselt te Tilburg werden
gestuurd. Johan Roessing vergezelde de schepenen als
gezworen klerk van de secretaris en was belast met het
notuleren van de bevindingen.
In de schuur van Segers vonden zij
het dode lichaam van een man, die gekleed was in een
swarten rock en een roode camisool met witte koorde.
Het leek volgens de schepenen op een Engels uniform.
Ondertussen was ook chirurgijn
Francis de Meij ter plaatse gekomen. Hij verrichtte een
lijkschou-wing, maar kon geen dodelijke verwondingen
vinden. Wel trof hij op de rug rode en paarse strepen
aan. Het leek er volgens de chirurgijn op, dat dit het
gevolg zou kunnen zijn van een spitsroede. Ook vond hij
dat de voetzolen rood waren.
Lambert Segers vertelde de
schepenen, dat deze man de avond tevoren bij hem aan
huis was gekomen. Segers had hem een boterham gegeven en
liet hem in de schuur slapen. Die nacht is Segers nog
enkele keren bij de man gaan kijken. Maar de volgende
ochtend trof hij hem dood in de schuur aan.
[1]
Als een militair zijn plicht niet
op de juiste wijze verrichtte kon hem de straf van de
spitsroede worden opgelegd. Hij moest in dat geval
met ontbloot bovenlichaam tussen twee rijen soldaten
lopen. Deze soldaten waren voorzien van puntige stokken,
waarmee zij hem op de rug sloegen. Voor de militair, die
deze straf moest ondergaan, was het een grote
vernedering. Niet zelden moesten de gestraften het met
de dood bekopen.
Bron:
www.historiek.net/spitsroeden-lopen/53011
Over de rode voetzolen werd door
de chirurgijn geen verklaring gegeven. Maar mogelijk is
deze soldaat nog eens extra gestraft met het met een
stok slaan op de voetzolen. Naast het spitsroeden lopen
een andere zeer pijnlijke straf.
Nieuwegein, oktober
2016
John van Erve
[1] (RAT) Tilburg
en Goirle ORA R632, ongef. (13-12-1748)
|
Begin van de pagina