Een blanke voorbijganger was ik

Een blanke voorbijganger was ik, die aarzelend de zee in dook bij Porto Marie, proefde van de heerlijkheden in de gaarkeuken op de Plaza Bieuw,  genoot van een groot glas bier onder de schaduw van een parasol en zag hoe wondermooi ze soms zijn, de vrouwen van Curaçao.
In Ottrobanda  treurde ik om de tot puin vervallen architectonische parels. Ze vertellen een verhaal dat  hier en daar opnieuw herleeft onder de handen van metselaars, schilders en timmerlui. Daar, langs de glooiende straten van Ottrobanda, ligt het goud van Curaçao.

Een blanke voorbijganger was ik die na elk bezoek iets meer verliefd werd op de charme van Punda, de pastelkleuren langs de Handelskade, de stranden die zich uitstrekken van de Westpunt naar de Oostpunt, de blauwe zee waarin mijn koffervisje wacht op mijn volgende duik.  Ik luisterde naar de spookjes, verteld door de geesten van de kanuk, gefluisterd door  oude zielen in de grotten van Hato.

Een blanke voorbijganger was ik, die met heimwee terug denkt aan de afmattende klimtocht in Christoffelpark.

Ik landde op Hato vanwaar ik weer vertrok.