INHOUD  GOEDE VRIJDAG INHOUD JAN BUSTER HOME SPECIAAL AUTEURS TEKSTEN BRABANTS KUNST FOTOGRAFIE AUDIO Print Pagina

Le Bossu Masqué - met een staartje

 “Le Bossu Masqué”  staat voor ‘De gemaskerde bultenaar’ en heeft betrekking op een oud verhaal waarvan al in 1943 een zwartwit film in omloop was.  ‘Met een staartje’ ja, - daar vertel ik later wat over .

Midden onder de Tweede Wereldoorlog, in 1943 dus, was er voor degenen die geld hadden van alles te doen. Zo had een goede kennis van mij een filmprojector in een koffer. Er was van buiten nauwelijks te zien wat er in zat. Bij een filmclub kon je films huren en niet zo maar nep kwaliteit, nee, het waren 35 mm films, dus op bioscoopformaat. Die films kwamen in grote, platte dozen aan en mocht je een week houden. Als je het karton opende, zag je een ronde platte doos van blik waar de film in lag. De diameter van de doos was groter dan de grootste pizza. De dikte niet veel meer dan een pols. Soms waren er twee dozen voor één film.

Mijn vriend F. was lid van zo’n filmclub. Hij handelde in alles wat nog verkrijgbaar was, van goud tot varkens. Een zwarthandelaar dus. Niet zo netjes, maar wist ik veel? Ik was pas 15, F . twee keer zo oud.
Op een avond in november ging ik in de P. straat naar de genoemde film kijken. Ik ging  met de fiets. De Duitsers hadden toen de fietsen nog niet gevorderd, dat kwam later. Een tochtje van anderhalve kilometer denk ik, maar niet zo leuk. Je moet je voorstellen dat de Duitsers een totale verduistering hadden ingesteld. Dat was om te voorkomen dat de Engelse vliegers zich via verlichting konden oriënteren op de plaats waar zij waren. Een totale duisternis dus en zelfs de fietsverlichting was afgeschermd. Slechts een heel klein spleetje mocht en daar zag je niets mee. Het was allemaal heel serieus en er werd onmiddellijk geschoten bij overtreding.
Bij F. aangekomen werd de film - met geluid - klaargezet. Eerst moesten er nog een paar deuren op slot.  De vrouw van F. ging naar bed. Zij hield niet van zo’n griezelfilm. “Jan, doe jij even de deur op de knip tussen de slagerij en buiten?”
En Jan deed de deur op de knip.
Het projectiescherm werd opgesteld in de huiskamer en de film gestart. Nauwelijks liep de aftiteling toen F. rechtschoot en zei: “Hoorde jij dat ook Jan ?”
De deur die ik op de knip had gedaan kwam buiten uit en daar lag vlak voor de deur een grote zinkput. De deksel was van beton en wipte een klein beetje als je erop stond en dat maakte een bepaald geluid.  Ja, Jan hoorde het ook.  F. vloog naar het gordijn maar zag niets . Uiteraard niet. Het was stikdonker.
De film was ongemeen griezelig en toen ik naar huis ging om een uur of elf heb ik gereden alsof er een gemaskerde bultenaar aan mijn bagagedrager hing.

En nu het staartje .
De volgende dag werd ik door de politie gecommandeerd om naar de P. straat te komen.
Daar zat de recherche al op mij te wachten. Ik moest nauwkeurig vertellen hoe, wanneer en of ik de deur gesloten had. Wat was het geval?  Diezelfde avond werd daar een kistje met geld weggehaald en het bedrag liep in de vele duizenden. Toen nog guldens. Reconstructie: De dief werd ingesloten vóór ik de deur op de knip deed en verstopte zich ergens boven in een klerenkast. Het was een zeer groot huis. Het moet een bekende zijn geweest. Er werd immers niets overhoop gehaald .Alleen het ijzeren kistje stond open in een slaapkamerkast, zonder geld. Het klikken van de putdeksel werd veroorzaakt bij het vertrek van de dief.

Blijkbaar heb ik er onnozel uitgezien. Na mijn verklaring kon ik vertrekken en hoorde er nooit meer iets van.
F. hoorde er wel iets van. Van de belasting. Desgevraagd kon hij niet aantonen waar die vele duizenden vandaan kwamen en dus werd er een zeer hoge aanslag geheven van wel 80 %. En dat was voor F. het staartje.