|
Een bebloede klepbroek
De
twintiger jaren van de vorige eeuw was een heel andere tijd met andere
standaards en gewoonten , hoewel ...
In Waalwijk had het gezin Tr. een kartonnagebedrijf.
Niet ongebruikelijk.
Hier in de omgeving werden de schoenen gemaakt
en dus ook ingepakt. De
verpakking van de dingen was toen heel
wat simpeler dan nu, àls
ze al verpakt waren. De plastics moesten nog worden uitgevonden. De enige
kunststof was toen bakeliet, uitgevonden door Leo Baekeland, een Amerikaan
van Belgische geboorte. De schoenendozen - en dat is wonderlijk – hebben
de jaren overleefd .
Het kartonnagebedrijf van de familie Tr. maakte schoenendozen. Het stond midden tussen de huizen, nagenoeg in het centrum van Waalwijk, destijds een klein stil plaatsje. Eén keer in de week was er markt en dan kwamen de boeren uit de omgeving hun waren aanbieden. De ingang van het kartonnagebedrijf lag op het eind van een doodlopend straatje, voor de boeren die al vroeg in Waalwijk arriveerden heel geschikt om hun behoeften te doen. Wat natuurlijk geen smakelijke bedoening was voor de werknemers van het kartonnagebedrijfje. De familie Tr. telde drie zonen, allen werkzaam in de zaak, en zij besloten er iets aan te doen.
Toentertijd droegen de boerenmannen van het platteland nog een ‘klepbroek’. Zo’n broek had een voorklep en een achterklep en die twee delen werden met een lint om het middel vastgezet. Een hele bedoening dus. Welnu, de gebroeders Tr. versierden ergens een varkensblaas, vulden die met varkensbloed en hingen hem hoog aan de muur boven de plek waar de boeren steeds gingen zitten.
