Ingrid van den Bergh 
Het vingertje van Erwin Kroll

___________________________________________

 

Aflevering III: U mag het zeggen

 

Deze aflevering werd door Ingrid van den Bergh voorgedragen tijdens een voorleesmiddag van Schrijvers Café Oosterhout, op 24 februari j.l.

De tekst werd door haar als act gepresenteerd, met gebruikmaking van de typische lichaamstaal die wij kennen van onze weerman.

Plaats van handeling: Café De Beurs (voor deze middag Schrijvers Café), Klappeijstraat 4, Oosterhout.

Zie http://schrijverscafe.hyves.nl/.

 

maandag

 

Ik hoop dat u vandaag goed naar de zon hebt gekeken want die krijgen we de komende tijd niet meer te zien. En dat komt door deze storing hier. Die gaat gepaard met regen en die gaat gepaard met wind, maar die kaart heb ik niet voor u. Wel heb ik voor u een stilstaande foto, maar als ik op het knopje druk begint alles te bewegen.

Dit hier schoof heel langzaam naar het oosten, dus zat u een hele tijd met uw hoofd in de wolken. Maar het blijft een storing en daar had wel eens een fikse windkracht vier uit kunnen ontwikkelen. Maar helaas moet ik u bekennen: het gebeurde niet.

Wat wel gebeurde: het werd nat. Kijk, dit is de regen van vanmiddag. Daar lijkt hier een achterkant aan te zitten. Maar voordat deze regen voorbij is zijn we een kleine, misschien zelfs een grote vierentwintig uur verder.

Aan het eind van morgenmiddag, en dat is echt aan het eind van de middag, klaart het wat op. Maar niet veel.

En de temperatuur: nou, kijkt u zelf maar, u mag het zeggen.

 

dinsdag

 

Het klaarde op, maar die opklaring was er een van het mindere soort. En wat we gisteren hadden - nog geen windkracht vier - nou dat was peanuts mensen. Windkracht vijf, zes, zeven en op een enkele plaats zelfs windkracht acht, dat is wat we vandáág hebben gezien. En met die storm gaat het nog steeds goed; hij raast gewoon door.

Als die morgenmiddag aan zijn eind komt dan gaat de wind ietsje afzwakken. Maar gelooft u mij, het is maar een heel klein ietsje.

En dan de temperatuur: negen graden, misschien tien, en dat voor februari.

U ziet het, het blijft eindeloos zacht.

 

woensdag

 

Het wás zacht en dat is het al een paar dagen. Eigenlijk te zacht voor de tijd van het jaar. Het duurt nu al een week ongeveer, een dag of vijf en dat blijft voorlopig zo.

En wat moet een weerman daar verder nog van zeggen. Je kunt niet zeggen het vriest dat het kraakt als het zo zacht is. Berenzacht gewoon, dat is het wat u voelt als u buiten komt. Binnen is dat niet te merken, maar dat hoef ik u niet uit te leggen.

Zacht dus, meer heb ik niet voor u in de aanbieding. En hoelang zo’n zachte periode doorgaans duurt? Ik wéét het niet. In de statistieken is het ook niet te vinden en voorspellingen, nee… daar waag ik mij niet aan.

 

donderdag

 

Het was de hele dag nevelig. Dat kon ik u gisteren nog niet laten zien dus doe ik het vandaag. Alleen de kop van Jut… de kop van Jutland kwam er bovenuit. Maar dat grauwe, dat grijze, daar komt een eind aan. De zon gaat er heel geleidelijk doorheen breken en daar krijgen we vannacht al mee te maken, al zullen we van de zon dan niets te zien krijgen.

Morgen wordt het nog niet van dat denderende weer maar… het blijft zacht.

 

vrijdag

 

We hadden een aantal dagen flinke hoge temperaturen. Dat zijn zomerse taferelen, mensen.

De afgelopen dagen heb ik daar al behoorlijk over uitgeweid dus dat doe ik nu niet meer. Vandaag verkoop ik u heel andere koek, want het is afgelopen. In het weer is alles tijdelijk, da’s altijd zo dus nu ook.

U ziet het al aan de weerkaart van vandaag. Vanuit het oosten komt er een groot mistgebied onze kant op en nu verwacht u dat ik ga zeggen dat lost wel op maar nee, mensen, dat lost niet op.

En de temperatuur, nou die keldert naar beneden. Koeler dus, dat mag duidelijk zijn.

Hoeveel koeler??? (handpalmen omhoog met frons)

 

zaterdag

 

Het weer van vandaag, nou dat hebt u allemaal zelf kunnen zien, daar ga ik niks meer over vertellen. En morgen, mórgen is het een hele dag géén weer.

Maar uw weerman die maalt daar niet om, die zit dan met een biertje in het Schrijvers Café.

 

(ijsbeert en mompelt) Elke dag dat weer… maandag weer, dinsdag wéér, alle dagen hebben we weer weer. Ik ben het zat, spuugzat, laat anderen het weer nou maar eens verzinnen.

 

U bijvoorbeeld, of u. Laat het maar eens lekker donderen en bliksemen. Laat het maar vriezen en dooien tegelijk, mij laat het Siberisch.

Maar let op, misschien herként u mij zondag wel niet in het café. Geef uw ogen dus extra de kost, want (fluistert) ik kom in vermomming. Nee niet als sneeuwman, dat zou wel heel gemakkelijk zijn. Gewoon verkleed, als... nou ja, u gaat het zien. Of niet natuurlijk.

En of ik dan nog op mezelf lijk? Vult u het zelf maar in.

Kortom: ook zondag hebt ú het voor het zeggen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

februari 2008

___________________________________________