Veugeltjes-prutters-praot
door Cees Robben
D’r
zaat er list ’n veugeltje
Te zingen in de zon...
Ik
had nog nôôt zôô iets geheurd
zoo as dè zingen kon...
Toen vroeg men unne buitenmeens
"Zeg witte wè dè is...?"
"'n
Sijsje.." zik.. Hij grinnikte
"meneer.. dè hedde mis...
Des
dôôdgewôôn ’n kneuterke..
en ziede daor die kwèèk...
en
heurde diejen kwartel slaon
daor aon d’n Beeksen dèèk...?"
We
kuierden toen saomen op
en diejen vremde gaast
vertelde me van hanneken
die huizen in de maast.
Ik
heurde van d’n tuureluut
van takkeling en waol
van
schrèèverkes en zwollemen
’n smeuig schôôn verhaol.
Toen wees ie me ’n nistje aon
en zeej.. "dè is verlut..
As
ik die jong te pakken krèèg
o wee as ik ze snut..."
Toen was de beurt aon smellekes
aon klampers en d’n uil
aon
kölders die bij vennekes
wè vruuten in ’t vuil...
'K
wier volgepropt meej biediefkes
meej grouwkes en nog meer
meej
gèèle wiewouws, tèèrpötjes...
koekoeken zonder eer.
Ik
zeej saluu.. en gonk naor huis
en daor.. jè dè was link...
laag op m’n bordje bij m’n brôôd
ok nog ’n blende vink...
|