Berry van Oudheusden

'Cha- cha- cha.

Qua levenservaring ben ik van na het biechten en van na Woodstock. Ik ben dus minstens tien jaar te laat geboren en loop rond in een wereld die al even de verkeerde kant op draait. Maar ik ben wel precies op tijd als Monique bij mij in de havo-klas komt. Zij is mijn achteromkijkmeisje omdat ik het niet kan laten om bij elke les een paar keer naar haar om te kijken.
Monique komt uit Hilvarenbeek en dat is het enige dorpse aan haar. Voor de rest is ze chiquer dan de meeste meiden: strakke truitjes en broeken, een dialectloze tongval, ze ruikt lekker en heeft geweldige tieten. Maar als we met zijn allen in het weekend gaan stappen dan gaat ze nooit mee. Monique heeft niets met cafés.
Gelukkig ben ik ook van nog net tijdens de dansles want op een bepaald moment vertelt Monique dat ze wel zin heeft om de rumba, tango en foxtrot onder de knie te krijgen. Ik denk, als dat een reden is om jou in het weekend te ontmoeten dan wil ik best die tronies van mijn vrienden trotseren als ik ze vertel dat ik voor goud ga. En zo geschiedde: Berry speelt Fred Astaire.
Ik koop een strakke broek, sambaschoenen, een glimmende blouse en after shave. Thuis voor de spiegel probeer ik iets te doen aan mijn tongval en oefen alvast het vasthouden van Monique. Elke spiegeling eindigt met een vochtige plek in mijn onderbroek.
Al bij de eerste les bij dansschool Michielsen besef ik dat de zaken anders gaan dan ik had verwacht. De jongens en meisjes worden gescheiden en moeten aan weerszijden van de dansvloer gaan zitten. Op het commando van mevrouw Michielsen moeten de jongens de meisjes ‘vragen’ als ze een oefening heeft aangekondigd. En verdomme, elke keer ben ik te laat en staat er al een droplul bij Monique.
Er is één droplul die het speciaal op haar gemunt heeft en zij op hem, want na drie lessen ziet ze me niet eens meer staan. De meiden waar ik het mee moet doen stinken uit hun bek, hebben klamme handjes of geen gevoel voor ritme. Ik kijk over hun schouders naar Monique die de sterren van de hemel danst met haar trekdrop.
Ik heb het al snel gehad met de rumba en cha-cha-cha want ik heb niet één keer met Monique gedanst. Bovendien is er een meisje dat het op mij heeft gemunt. Ze ruikt best lekker en danst als een tierelier maar heeft ook één probleem: geen tieten. Ik besluit om te stoppen.
De tijd daarna kijk ik voor straf niet meer om naar Monique in de klas. Als ik per ongeluk toch omkijk, dan zit zij altijd net in haar agenda te bladeren of heeft ze een interessant gesprek met die trut naast haar. Maar ik ben een volhouder. Michielsen kan wat mij betreft opdoeken. Ik ga weer met mijn vrienden naar de toverwoorden Spoel, Batoeka en Extase. Er wordt weer ouderwets geblowd, de politie neemt weer ouderwets mijn brommer in beslag en ik ben weer ouderwets na elk weekend een lopend lijk.
Op een avond komt mijn moeder zeggen dat er een meisje aan de telefoon is. Als ik de stem van Monique hoor begin ik spontaan te trillen. Ze zegt dat ze me gemist heeft op de dansles. Of ik boos ben? Ik speel het ‘waarom denk je dat’ met verve. Monique zegt: ‘Ik weet dat je verliefd op me bent maar ik weet het niet, maar ik weet wel dat we samen kunnen dansen en die jongen die me steeds vraagt kan niet dansen en toen dacht ik, ik bel Berry want ik weet dat we voor brons kunnen gaan, misschien wel voor goud…’.
Die vrijdag sta ik weer bij de dansschool. Ze zei duidelijk dat ze goed met me kon dansen terwijl we nooit samen hebben gedanst. Dus ze is wel verliefd op mij en durft dat niet te zeggen. Monique is een beetje in de war en ik begrijp dat want ik weet hoe het is…
Mevrouw Michielsen geeft opdracht voor de tango. Dat is mijn favoriet omdat de partners dan dicht tegen elkaar gedrukt staan. Ik denk, al struikel ik over al onze benen tegelijk, ik laat je nooit meer los, hier komt niks meer tussen. Maar tijdens Malando kijkt Monique net te lang over mijn schouder naar iets achter ons. Ik gooi mijn beste tangodraai in de strijd en zie dat ze naar haar dropstengel keek, die met een blonde stoot staat te dansen. Zijn wang en die van de blondine zijn plat tegen elkaar gedrukt, en met een leep oog kijkt hij onze kant op. Monique sleept ons met ferme passen naar de overkant van de dansvloer, legt haar hoofd op mijn schouder en drukt haar nagels in mijn rug. Ik denk: nou heb ik je, zoute drop! Berry en Monique! Night Fever, Night Fever…More than A Woman…Olé Guapa!
Na een paar seconden voel ik een lauwe traan in mijn kraag lopen.