| INHOUD VAN SCHIJNDEL |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| AUDIO |
| SPECIAAL |
Ad van Schijndel
Vujoorsvreugde - Voorjaarsvreugde
Vurjoorsvreugde
D’r
zitte grif wè schilfers op m’n vel, en
de rooi vlekke op bèj m’n wange blève
stukke langer hange. Ik
hoal veul vuggelkes uit
de vleugels van m’n neus, de
smeer in m’n wirskante ore gif
m’n vingers volop kans en
m’n botte zinge al zen ze stijf: d’r
is ongekende vreugde oan m’n lijf. De
nagels oan haand en grote téén groeie
tege ’t knippe in, m’n
voewte zwéte meer, d’r
komme blonde hurkes op de kop en
ès ik smerges in de spiegel gaap, dan
lekt ’t glas van termopeen. Tis
’t vurjoor, zi m’n vrouw, ge
begint wer uit te lópe.
|
Voorjaarsvreugde
Er
komen meer schilfers op mijn huid en
de rode vlekken op allebei mijn wangen blijven
stukken langer hangen. De
hoeveelheid smeer in mijn oren is
onverklaarbaar toegenomen, het
pulken in de gaten van mijn neus kent
een veelzijdig diep perspectief, en
mijn botten zingen ook al zijn ze stijf: er
zijn ongekende ritmes in mijn lijf. De
nagels aan hand en grote teen groeien
tegen ieder knippen in, mijn
voeten zweten meer, mijn
haardos blondeert zichzelf, en
als ik ’s morgens in de spiegel gaap, dan
lijkt het glas wel termopane. Het
is voorjaar, zegt mijn vrouw, je
lichaam loopt weer uit. |
Ill.: Tamara de Lempicka