Misschien dat er even, in het najaar,

nog onvermoede kleuren in mijn werk verschijnen,

en dat er buiten al die oude lijnen

nog een frisse scheut ontstaat, zo hier en daar.

Want altijd zijn er wel vergeten dagen

- goed begonnen – die zo halverwege bleven steken,

die ik nu in veel rijker olie los kan weken,

en die toch, wat laat, om een einde vragen.

En verdomd, wat ergens vaag ooit was begonnen,

zingt nu vernieuwd als een Madonna

vol extase door mijn kop naar buiten.

En onverwacht beslaan de lege ruiten

van felheid, veel open donker rood en gezang

en duurt mijn herfst weer heerlijk lekker lang.