CuBra

HOME

De biddende papegaai

... De Heilige Isaak van Antiochië schrijft rond het jaar 470, in zijn Memra van de papegaai, een homilie van maar liefst 2136 versregels, over een papegaai die door de straten van Antiochië vloog, en het Trisagion zong, het Loflied op de Heilige Triniteit, waaraan hij echter, geheel uit eigen beweging, en vol overtuiging toevoegde: ... en die voor ons gekruisigd is... (M. van Esbroeck, The memra of the parrot by Isaac of Antioch JTS 47, 1996)

... Alexander ab Insula in Breviar. rer. memorab. num. 62 schrijft het volgende: Onze Abt had een lustige en listige papegaai, die de luiden veel vermaak aandeet; dagelijke ‘s morgens vroeg bad hij het Paternoster in het latijn zeer duidelijk, beneffens het Gloria Patri. Op een tijd kwam een andere Abt uit een naastgelegen klooster den onzen bezoeken, en dewijl hij verstaan had, dat hij zulk een leergierigen Vogel had, beval hij hem ook, dat hij het Paternoster zou bidden. De papegaai kende dezen man niet, en daarom zweeg hij stil; eindelijk zet de Abt: Wel bid dan, jou schelm; waarop de Vogel aanstonds antwoordde: Die gij zijt, holla! ‘t welk te recht van alle de bijwezenden niet zonder lagchen wierd aangehoort. (Abraham a Santa Clara 's Werelds mooi- en lelykheit 1734; oorspronkelijke editie 1706) (holla, hola: als in tuthola)

... In Rome heeft Kardinaal Ascanius voor 100 goudstukken een papegaai gekocht die helder en duidelijk De Twaalf artikelen van het Geloof achter elkaar opzeggen kon, niet anders dan een geleerd en welsprekend mens, zoals Celius schrijft. (Konrad Gessner De Avium natura 1555) (Anecdote oorspronkelijk uit Celius Rhodiginus Antiquae Lectiones 1516)

Op latere leeftijd werd het beest opstandig, voegt Buffon er aan toe, en liet nog maar weinig van zich horen. (L'Histoire Naturelle, 1798)

Volgens Menaut kon hij ook prachtig het Magnificat zingen. (L'intelligence des animaux 1868)

... Pierre Joseph Bonnaterre heeft in Parijs, in de Rue St. André des arcs, een papegaai opgemerkt die het hele Credo uit zijn hoofd kende en dat begon te zingen zodra hij een processie aan zag komen.

(Pierre Joseph Bonnaterre Tableau encyclopédique et méthodique des trois règnes de la nature 1790)

... Catherina de Médicis had een papegaai die alles onthoudde, alles herhaalde, die precies zo sprak als een mens, en zich dan ook wel eens vergistte. De papegaai die ik zondag kocht praat nog beter, vermoed ik; een onthoud massa’s dingen, een aantal ongelofelijke vertellingen en anecdotes die hij opzegt zonder haperingen. Hij spreekt Spaans, kent verzen van Racine, de fabel van de raaf, en bidt het Benedictus.

(Le Marquis de Langle Voyage en Espagne 1785)

... De Heilige Franciscus van Sales heeft rond 1610 vernomen van een papegaai die zich het Wees Gegroet eigen gemaakt had, die uit zijn kooi ontsnapte en op zijn vlucht gegrepen werd door een sperwer. Toen hij zijn Wees Gegroet bad liet de sperwer hem gaan. (St. François de Sales Oeuvres complètes Tome 2, ed. 1839)

... De Comte de Buffon heeft gelezen bij M. de Laborde over een papegaai die aan boord dienst deed als kapelaan en de matrozen voorging in het gebed, en die tot besluit nog graag een Rozenhoedje meenam. (In: Buffon L'Histoire Naturelle, tome 63, 1798) (afbeelding uit Ernest Menault L'intelligence des animaux 1868)

... In de Nederlandse editie uit 1866 van Alfred Brehms Het leven der vogels wordt Gourey-Droitaumont aangehaald die van een papegaai wist die wanneer hij de klokken hoorde luiden vroom, en vol overgave, riep: Ik sterf, ik sterf, bid God, ik sterf...

... François Levaillant heeft gehoord van een parkiet die voor zijn gebed op zijn rug ging liggen, zijn poten vouwde, zoals wij dat doen met onze handen, zijn ogen sloot en een Onze Vader begon op te zeggen. (In: Louis Figuier Les poissons, les reptiles, et les oiseaux 1868)

... Als Coco de helft zou menen van wat hij zegt, en maar een kwart zo wijs was van hoe hij eruit ziet, dan zou hij een prachtvogel geweest zijn, zegt een schrijver’ in Forest and Stream.

‘Ik ontmoette hem in Parijs, waar hij woonde bij een oude Engelse dame, die haar leven doorbracht in haar appartement met die papegaai en een dienstmeid. Coco was altijd bij haar, was haar gids, haar raadsman en haar vriend. Hij was een makkelijke prater, en zei vele grappige dingen die ik vergeten ben, maar niemand die hem ooit bezig hoorde met zijn gebeden op de zondagochtend kan dat vergeten. Zijn bazin, die niet in staat was om naar de kerk te gaan, las de gebedsoefeningen hardop in haar huiskamer, met Coco als kerkganger, en niemand ooit overtrof de zalvende werking van zijn langgerekte Amen, noch de berouwvolle en huiverende trilling in zijn O Heer, bevrijdt ons... en wanneer het aankwam op ellendige zondaars dan rolde hij met zijn ogen, en schudde in wanhoop zijn oude hoofd.’ (The Mercury, 4 januari 1902)

... De biddende papegaai van de Fraters van Tilburg

http://kloosterlingen.blogspot.nl/2009/01/de-papegaai.html

... Moos had een papegaai gekocht en op een morgen zag hij de vogel aan de oostkant van zijn kooi zitten, met een gebedskleedje over zijn hoofd, heen en weer bewegend en prevelend. Moos boog voorover en was stomverbaasd toen hij hoorde dat de papegaai gebeden opzegde in het fijnste Hebreeuws.

Ben jij Joods? vroeg Moos. Niet alleen Joods, zei de papegaai, maar orthodox Joods. Zou je me mee willen nemen naar de synagoge op Rosh Hashonah? Rosh Hashonah, het Joodse Nieuwjaar, was inderdaad al over twee dagen.

Natuurlijk neem ik je mee, zei Moos, maar mag ik mijn vrienden over jou vertellen? Dit is toch geen geheim? Absoluut geen geheim, vertel het iedereen die je wil... en de papegaai ging verder met zijn gebed.

Moos ging al zijn vrienden langs om te vertellen over zijn Joodse papegaai. Niemand geloofde hem, en binnnen de kortste keren sloot Moos weddenschappen af. Op Rosh Hashonah had hij voor $1,000 ingezet op zijn papegaai. Met een vrolijke grijns op zijn gezicht bracht Moos de papegaai in zijn kooi naar de synagoge. Het zette hem op een prominente plaats, en iedereen hield het beest in de gaten, zelfs de rabbi die $7 had ingezet op dat de papegaai niet zou bidden. Moos wachtte. Iedereen wachtte. De papegaai bad niet. Na afloop van de dienst lachtten zijn vrienden, en iedereen haalde zijn geld op. Witheet ging Moos naar huis.

– Jij gaat eraan, klein monster, ik draai je nek om. Als je kunt bidden, dan is dit het moment..!

– Hou even op, jij idioot! Over tien dagen is het Yom Kippur, en alle Joden zingen dan het prachtige Kol Nidre. Waarom wedt je niet dat ik dat mee zal zingen..!

– Waarom?! Je deed helemaal niks vandaag!

– Precies, zei de papegaai, dat deed ik voor Yom Kippur, bedenk eens wat je dan kunt vangen!!!

... Een dame gaat naar de pastoor en vertelt hem dat ze een probleem heeft. Ik heb een papegaai zegt ze, en die weet maar één ding te zeggen...

... En wat zegt hij..? vraagt de pastoor.

Eh... Halloooo..! ik ben een hoerrr!!! ik ben een hoerrr!!!

Ai ai, schrikt de pastoor, dat is niet fraai..! Weet U wat... Ik denk dat ik wat weet..! Ik heb hier twee papegaaien zitten en die lezen zelfs in de Bijbel... Ze bidden de hele dag! Breng Uw papegaai naar hier, zetten we ze bij elkaar en dan weet ik zeker dat die vuiligheid plaats maakt voor het gebed..!

De volgende dag bracht de vrouw de papegaai naar de pastorie. De papegaaien van de pastoor waren juist bezig met hun rozenhoedje.

Schitterend zei de vrouw, prachtig, dat wil ik ook, en de pastoor opende de kooi en liet de papegaai van de vrouw naar binnengaan.

Even was het stil, en toen werd er geschreeuwd:... Halloooo..! ik ben een hoerrr!!! ik ben een hoerrr!!!

Dodelijke stilte. De twee biddende papegaaien keken verstoord op uit hun gebed, en toen riep één van de hen verheugd uit: Broeder, broeder! Een wonder!! Onze gebeden zijn verhoord!