Een
dichterlijke hommage van de leden van de Rotary
's Hertogenbosch,
bij
gelegenheid van de tachtigste verjaardag van de nestor van de afdeling
op 30 augustus 2003
De
Rotary ’s-Hertogenbosch eendrachtig
feliciteert
Jan Bruens dichtbundelachtig
want
wis en waarachtig
de
club is nog niet zo vergeetachtig
nu
een van hen de leeftijd bereikt van tachtig
Jan
zelf voelt zich nog fit en krachtig
is
dat gevoel alleen al niet prachtig?
en
alhoewel in Rosmalen woonachtig
viert
hij zijn feest in Vught allemachtig
Jan
wij lazen de uitnodiging toch wel aandachtig?
op
30 augustus wordt hij pas goed zenuwachtig
al
klinkt dat op zijn leeftijd wat kinderachtig
maar
de Rotary vindt het in ieder geval machtig
om
van de partij te mogen zijn (da’s niet leugenachtig)
zij
zingt daarbij uit volle borst, heel krachtig
"lang
zal Jan leven, op naar de éénentachtig".
Van
harte gefeliciteerd,
Gerald
& Tonni t’Sas
ODE
AAN ONZE TACHTIGJARIGE VRIEND JAN BRUENS
Geboren
in de gay twenties van de vorige eeuw ben jij, Jan in onze beleving altijd
jong gebleven. Je hebt volgens ons de eeuwige jeugd, zoals Adriaan
Morriën, toen die zelf tachtig was, dichtte:
EEUWIGE
JEUGD
Ik
zal nooit oud worden, nooit ouder dan ik was
Toen
ik een kind was, want mijn jeugd is onvernietigbaar.
Mijn
angst is nieuw ‘k alleen in ’t donker lag,
Maar
ook mijn blijdschap wordt herboren, iedere dag.
Ik
laat een zachte chaos als de wind
En
een verwantschap met het licht.
Bomen
en bloemen zijn veranderd als ik ga.
Ik
word een geur, veel vrolijker dan bij mijn leven,
Een
olie op de schouders van de wereld uitgewreven.
Voor
ons en voor velen ben jij bij uitstek de man die allerlei gedachten en
gevoelens in gedichten van anderen tot uitdrukking weet te brengen; in
gezelschappen, op podia, in Diezeboten, op straatstenen en Bossche
gevels.
Wij
op onze beurt hebben er een paar uitgekozen, waarvan wij vinden dat ze op
jou slaan en die beter dan wij zelf kunnen verwoorden, een ode willen zijn
bij jouw prachtige tachtigste verjaardag. Wij beperken ons tot het
volgende drietal, ontleend aan Hiëronymus van Alphen en P.A. de Génestet.
HET
VROLIJK LEEREN
Mijn
werken is leeren, mijn leeren is werken,
En
waarom zou mij dan het leeren verveelen?
Het
lezen en schrijven verschaft mij vermaak.
Vrije
tijd en reizen verruil ik voor boeken;
Ik
wil in gedigten mijn tijdverdrijf zoeken;
’t
Is wijsheid, ’t zijn deugden, naar welken ik haak.
DENKEN
Wie
’t met zijn denken hier beneden
Nog
wel het verste brengen kan?…
Mij
dunkt somtijds, en dat om reden!
Een
vlijtig en weldenkend man.
SOORTEN
Sprekers,
hoorders, denkers, daders
Vindt
ge in soorten, rijp en groen.
Zeldzaam
vindt ge wel vereenigd
Spreken,
hooren, denken, doen.
Jan,
wij hopen van harte nog lange tijd van jouw inspirerende aanwezigheid te
mogen genieten
THEO
& HELEEN WOUTERS
Als
kleine bijdrage maakte ik het volgende limerickje:
Een
Rotary lid uit Den Bosch
Is
elke woensdag de klos.
Net
voor half acht,
’t
moment waarop ieder wacht,
komt
Jan met ’n theelepeltje los.
Met
groet,
Gerard
van Oosten.
Elke
week wat regels
steeds
weer een gedicht
literatoire
tegels
worden
telkens zo gelicht
Vasalis,
Driek van Wissen
of
ook wel Felix Timmermans
geen
week kan ik ze missen:
Jan
Bruens geeft Rotary glans
*
Twaalf
gevelgedichten in de stad
zijn
meê aan Jan te danken,
zijn
liefde voor Den Bosch
vult
hele boekenplanken
Jan’s
taalgevoel is feilloos,
daar
valt niks te betreuren,
maar
slordigheid dat maakt hem boos
vooral
dus: "het – gebeuren….."
Jan-Peter
Rijken
Jan’s
onafscheidelijke sigaret,
Eertijds
was dat Miss Blanche,
Niet
enkel ongezond, maar het pakket
Als
opschrijfblok: Revanche!
Hij
was in heel ons Nederland
(ja,
zie het maar wat "brejer")
de
laatste Miss Blanche-klant
en
nou rookt hij dus Player
Jan-Peter
Rijken
De
Paplepel
Vroeger
hadden vooral oude heren, die het al gemaakt hadden en een enkeling die
het nog moest maken wekelijks een bijeenkomst in een etablissement, voor
’s-Hertogenbosch was dat uiteraard Chalet Royal, en bespraken daar dan
een of ander onderwerp, in de vorm van een voordracht met altijd een te
korte tijd voor het stellen van vragen. Dat laatste was vooral om het de
spreker niet al te lastig te maken want dan zou de ballon eens door
geprikt kunnen worden.
Jan
Bruens, nu een éminence grise, was toen ik lid werd in 1989 dat uiteraard
niet. Wel was hij al met pensioen. Iets waar ik zelf in de verste verte
niet aan dacht, net binnengekomen om een jong-gepensioneerde, Ton van den
Elzen, op te volgen.
De
Rotary was toen nog een mannenbolwerk. Jan Bruens, een gewaardeerd
spreker, beperkte zijn opvoedkundige talenten tot het geven van adviezen
hoe een spreekbeurt ingevuld en uitgevoerd moest worden.
Adviezen
hoe je moest staan, of je wel of niet gebruik moest maken van
ondersteunende hulpmiddelen en hoe die te gebruiken. Bij mijn weten, maar
ik haal geen attendance die ook maar in de buurt komt van Jan Bruens,
heeft hij dat
onderwerp
twee keer herhaald. Zeer leerzaam.
Wat
hem er toe bewogen heeft om een aantal jaren geleden het verzoek tot het
bestuur te richten om de wekelijkse bijeenkomsten af te mogen sluiten met
een gedicht, een aforisme of een andere literaire ingeving, zo kort dat
het een thee-lepeltje is gaan heten, dat door nagenoeg ieder ten zeerste
op prijs gesteld wordt, weet ik niet.
Het
markeert in ieder geval wel zeer nadrukkelijk het einde van de
bijeenkomst.
Tot
vreugde van de spreker en de voorzitter; voor hen zit het erop. De rest
met ongestelde vragen achterlatend.
Maar
waarom dat theelepeltje? Was het omdat de club een gemengde club geworden
was en een beetje cultuur nooit weg is. Was het omdat Jan Bruens steeds
meer een éminence grise werd en hij dat gekke gedoe: dat ieder drie à
vier jaar weer terugkerende debat over vergrijzing en past-rotary-clubs
voor wilde blijven? Was het omdat hij zo’n grote liefde voor de
dichtkunst koestert dat hij de vervlakking die in het Nederlands
taalgebruik almaar schrikbarender vormen aanneemt een halt toe wil roepen.
Ik
zou zeggen: waarom dan ook, maar blijf het doen Jan. Gooi cultuur met een
paplepel over ons heen en trek je niets aan van dat gezeur dat er een
leven na deze Rotaryclub is.
Van
harte met je tachtigste verjaardag.
Joop
Janssen
G
E F E L I C I T E E R D
Beste
Jan,
Van
harte gefeliciteerd met je 80e verjaardag. Een mijlpaal die je
ongetwijfeld hebt bereikt dankzij een goede DNA-structuur en alles wat
verder met erfelijkheid te maken heeft, maar wellicht nog meer met een
oppassend leven en de goede zorgen van Anneke.
Emma
en ik hopen dat jullie het nog geruime tijd volhouden in dit ondermaanse
bestaan, uiteraard genietend van het goede, en de minder mooie dingen
vergetend.
Een
gedicht opdragen aan jou is mij niet gegeven, een poging daartoe ontaardt
in sinterklaasrijmelarij, en daar zit je ook niet op te wachten. Ik al
helemaal niet; denkend aan de kritische instelling die je hebt zou ik niet
graag je kritiek over mij heen krijgen. Denkend aan je mildheid en je
vergevingsgezindheid zou het misschien nog wel meevallen. Wellicht is het
je levenservaring die je wat milder maakt.
Dertig
jaar lid van de club is niet gering. Je staat ver boven een discussie over
actief en niet-actief. Als je naar de leeftijd kijkt is het onvoorstelbaar
wat je nog allemaal op de schop neemt. Ouder worden is op die manier
inspirerend, bedankt.
Nog
veel goede jaren samen met Anneke toegewenst.
Jannis
en Emma
Wis
en waarachtig
Jan
wordt tachtig
dat
is hem nog niet aan te zien
want
altijd nog
loopt
hij koen en krachtig
door
de straten van Den Bosch
en
laat daar
na
zorgvuldig denken
verrukkelijke
verzen los
tot
vreugde van de velen
die
zijn warme voorkeur delen
van
de verzen voor het volk.
Hij
is dan ook hun warme tolk.
Hij
is dat ook voor zijn genoten
van
de edele Rotary
die
hij met zijn lepels poëzie
elke
week de harten streelt
en
daardoor een gedichtenwoud teelt
waar
ieder lid met vreugde in speelt.
Ben
van Zwieten
(ik
hoop nog lang van je theelepels te genieten)
Lang
en rijzig van gestalte
berichten
van een hoog literair gehalte
trekkend
aan een sigaret
met
oogjes twinkelend van pret
is
dit Jan Bruens in de notendop
eruditie
staat voorop.
Jan-Hein
en Willemijn Verlinden
Jan
de dienstwillige rondmailer
is
voor ons bepaald geen verveler
werkt
tot diep in de nacht
op
het weekbericht wordt gewacht
steeds
een opgewekt "bon mot"
in
de Rotary doe je dat zò.
Erik
Mol
Anton
Korteweg:
Feest
Ik
moest de Hema in. Voor vruchtentaart.
Goed
en goedkoop. Want junior verjaart.
Als
je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw
Dan
wil je wel naar huis. Naar die van jou.
E.
van Munster
Jan,
een
bijzondere man,
wordt
80 binnenkort
maar
wat is 80
is
dat oud?
Hij
heeft veel gezien,
nog
veel meer gedaan
verknocht
aan Den Bosch
met
hart en ziel
verknocht
aan gedichten
het
zoeken en voordragen
en
verknocht aan Jazz
met
heel zijn ziel en lijf
als
je met 80 nog die passie hebt
ben
je niet oud
dan
kun je zeggen ik heb geleefd
maar
dan kun je ook zeggen
ik
leef.
Karin
Rademaker
bewaarster
van de huiskamer van Den Bosch
Van
Toen en Niemandsland
Nu
ben ik even onderhuids gegaan.
Spiegels
neergezet in hersenachterland,
Ontoelaatbaar
is de buitenwereld, want
Een
hand heeft ook mijn ogen dichtgedaan.
Reis
terug naar de verloren tijd,
Opgezocht
al het beleefde leven.
Kennismaken
met oud en dat met nieuw verweven,
En
bij het weten van de herinnering het denken neergevleid.
Onbeweeglijkheid
is kort en kent geen duur,
De
stille jacht naar wat destijds was,
Is
een splinter van een dag of uur.
Zo
spring ik van de ene naar de andere kant.
De
vrees die rest, is wat ik pas
Bedacht
en steken blijf in niemandsland.
Voor
lieve Jan,
door
Urias Nooteboom, mijn leermeester en goede vriend zaliger,
van
Mechtild
Voor
Jan, schieten woorden tekort, lange volzinnen volstaan niet.
Ik
blijf daarin ook tekort schieten.
Meer
dan:
"Dat
een theelepeltje zo groots kan zijn"!
weet
ik niet.
Peter
van Beijnum
Ge
wit toch wel dun dieje, diejen Bruens,
Hij
wordt al wel wè ouwer,
Mor
hit nog steeds wè gruuns.
Hans
Jansen
Jan,
Dank
voor àlle theelepeltjes.
Je
zette ons aan het eind van de bijeenkomst vaak op het goede been.
Soms
totaal op het verkeerde, maar immer interessant over zaken die ons raken.
Jan,
het
leven is niet
wat
wij denken te zien
in
ons vizier
het
leven is wat
we
voelen in ons hart
de
kracht
van
de zon in ons lijf
niet
te beschrijven
dat
is het leven wél.
Netty
Werkman
Voor
Jan
Woorden
te
spreken door Jan,
daar
geniet ik elke week van.
Verzen
voorgedragen
door Jan,
daar
geniet ik elke week van.
De
puntjes op de i,
aangedragen
door Jan,
daar
geniet ik elke week van.
Veronica
Dénis
Beste
en héél jarige Jan,
Jan
treft ons met zijn vaak "vogelachtige" gedichten tot inspiratie
en inzicht in onze relativiteit van het "kosmisch" zijn.
Ik
wens je de mooiste verjaardag van je leven.
Met
hartelijke groet,
Joep
van Esser
Jan
Bruens 80 jaar.
Jan
gaat zijn tachtig jaren vieren
hij
staat er uitgebreid bij stil
hij
zal de teugels laten vieren
maar
… wordt ook wel even stil.
Jan
blijft rokend ademhalen
en
nog jaren wijs verhalen.
Herman
en Marlies Lerou
Versje
voor Jan Bruens bij z’n tachtigste verjaardag
Oud
of jong
Oud
of jong is geen goede vraag
’t
is geen cijfer hoog of laag.
Met
oud of jong is geen leeftijd vastgelegd
’t
is een geestestoestand zogezegd.
"Jongen"
zien het leven als een oneindig heden
"ouden"
daarentegen als een kort verleden.
Verleden
en heden komen samen in het nu
en
welnu dat verschuift continu.
Dus
oud of jong is niet in een getal te vatten,
zelfs
niet bij benadering te schatten.
Dat
men oud is, is niet de tragedie van de ouderdom,
doch
dat men jong is….en da’s stom!
En
waarachtig:
vier
maal twintig is ook tachtig
en
het machtigste
één
geheel vormt tachtig tachtigste!
Tachtig
is dus slechts het instrument
dat
ons nog steeds met menig goed versje verwent.
Jan
ten Bokkel Huinink
Vught,
13-7-2003
Tachtig
jaar Bruens, dat rijmt niet.
(onderstaande
tekst zou gezongen kunnen worden op de melodie van de poëtisch
hoogstaande tekst:"Het meisje van de zangvereniging")
In
zo’n Rotary verandert er niet veel,
Door
de jaren heen blijft het heel traditioneel.
Ach
er was plots een gewin
Want
er kwamen vrouwen in,
Maar
daar heb je ’t dan ook wel weer mee gehad.
Club
Den Bosch heeft echter een genie.
Hoe
hij ’t steeds weer voor elkaar krijgt snap ik nie.
Want
Jan Bruens houdt ied’re week
In
deez’ club een korte preek,
Dompelt
ons dan even in ’t poëtisch bad.
Door
zijn theelepel gedicht
Voelen
wij ons opgelicht,
Komen
wij in hog’re sfeer.
Elke
week doet hij dat weer.
Refrein:
En
ik hoor ied’re keer met vreugde zijn gedicht aan.
Lees
dat later nog eens na in ’t weekbericht.
Ja,
Jan prikkelt onze zinnen,
Maakt
ons even warm van binnen.
De
traditie eist dat hij zo door moet gaan.
In
zijn taalgebruik houdt Jan van zuiverheid:
’t
woord gebeuren als "gebeuren" wil hij kwijt.
Moet
je brengen een verhaal,
Ja
we weten ’t allemaal
Dan
vindt Jan twintig minuten maximaal.
Ook
al is hij nu tachtig jaren oud
Het
moderne leven laat hem echt niet koud:
Als
piraat op internet
E-mailt
hij ons, Opgelet!
Want
hij maakt daarbij soms ook wel eens een fout.
Maar
bij zijn hang naar poëzie
Past
een theelepel echt nie.
’k
Denk meer aan een thermoskan
Warme
poëzie van Jan.
Refrein.
Theo
en Thea Symons
Beste
jarige Jan,
De
bedoeling was je een origineel theelepeltje te geven,
maar
dat lukte niet zonder plagiaat….
Want
Als
we zo’n talent hadden
zouden
we het weten
als
we het zouden weten
zouden
we het opschrijven
Als
we het zouden opschrijven
dan
hadden we nu een tekst
waarmee
we jou zouden verrassen
zoals
jij ons altijd weer verrast
met
je passie voor:
Taal
Ongeacht
van welke kliek
dien
je ieder van repliek
uitgesproken
met mimiek
je
toon zo uniek
je
zinnen van elastiek
de
verpakking altijd sjiek
een
knap staaltje journalistiek.
Gedichten
Gedichten
–
gestolde
gedachten
die
uitvloeisel zijn
van
denken –
brengen
levensvuur
brengen
gloed van ver
in
onze Zoete stad van lieve Ger.
Jij
hoort thuis in een rij Bossche helden
Bergé
en Van der Eerden
redden
de Binnendieze
Knillis
maakte stadspolitiek
Bluysen
bracht nieuwe religieusiteit in de Sint Jan
Bruens
brengt poëzie in de stad.
Mogen
wij jou feliciteren met een vruchtbaar en inspirerend leven van 80 volle
jaren,
En
je nog vele jaren erbij toewensen.
Dat
zal wel.
Jan
en Marina Verkuylen
Lieve
Jan,
Wat
’n genot om vriend te zijn
van
een club die Rotary heet.
De
avond wordt gevuld met borrel, diner en interessante lezingen
vaak
genoteerd en ons toegezonden door Jan.
Maar
’t mooist en fijnst van de avond
humoristisch,
vol emotie, stof tot nadenken
is
’t theelepeltje poëzie
wat
ik nooit meer wil missen!
Veel
liefs van
Ria
Meijer-de Weijer
Voor
een tachtigjarige Jan
die
alles met gedichten kan
is
het niet moeilijk een limerick te bedenken
en
hem deze als aandenken te schenken
want
hij is een zeer dichterlijk man!
Bas
Beste
Jan,
Wat
moet je nu als je leest: "Om
proza te schrijven, moet men beslist iets te zeggen hebben; om gedichten
te schrijven is dat niet noodzakelijk".
En
jij leest er ons nog wel elke week een voor.
Maar
laat je er niet door van de wijs brengen, we waarderen dat wekelijkse
theelepeltje of klepeltje zeer. Ik heb er ook nog een gevonden, waar we de
handen ook wel voor op elkaar krijgen. En niet te vergeten: het past ook
wel bij jou.
Het
is van Gerrit Komrij en draagt de titel Zondagskind.
Anderen
knippen met hun vingers, zie:
Er
valt vanzelf een wonder uit hun hand.
Ik
zwoeg gestaag, verfbrand mijn energie,
Maar
wat ik opdelf is wat grint en zand.
Anderen
eten graag, ik kauw met pijn,
Fazant!
En ik verslik me in een luis.
De
hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn
Verhemelte
proef ik slechts as en gruis.
Anderen
hebben ritme, ik loop mank.
Ze
ademen, mijn hals hangt in een strop.
Ze
geuren, ik verspreid een helse stank
Toch
kan ik mijn geluk bijna niet op.
Beste
Jan,
Al
ben je nu tachtig, ik hoop dat je nog lang doorgaat met die wekelijkse
activiteit in onze club. Dank je wel.
Pia
en Arie
Ik
ben natuurlijk veel te laat,
maar
beter laat dan nooit,
dus
heb ik nu in allerhaast,
wat
in elkaar geklooid....
Lieve
Jan, ik hoop dat jij,
nog
lang gedichten leest,
elke
week een nieuw kwatrijn,
voor
mij is dat een feest!
Ilona
Hamelers