HOME CUBRA

INHOUD AUTEURS

Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

64ste Jaargang - nummer 4 - augustus 2015

 
HOME BC / BL Contact / Reageren Archief Brabant Cultureel Archief Brabant Literair
 
 

©Brabant Cultureel – augustus 2015

Mijmering: Boeren van toen

 

door Marjolijn Sengers

 

Een paar keer per jaar moesten we mee. Op de fiets naar een dorp vlakbij. De stad uit, een stukje niemandsland, het dorp in en rechtsaf, tussen de weilanden door. Koeien, paarden, kippen, blaffende honden, het waren beelden en geluiden waar we als stadse kinderen weinig mee hadden.

De plaats van bestemming was een boerderij op een zanderig erf, te midden van stallen en schuren. Het huis had een voordeur, maar die was niet in gebruik, de ingang was achterom. Als het droog was ging het nog, bij nat weer omzeilden we op onze tenen de modderige plassen. Door de bijkeuken gingen we naar binnen. Na vele paren klompen – hoe wist je welke bij welke hoorde? – overalls, diverse soorten gereedschap en ander ongeregeld goed te zijn gepasseerd, liepen we de keuken binnen, een boerenkeuken met een ouderwets fornuis, een granieten aanrecht en een enorme houten tafel met daaromheen een verbijsterende hoeveelheid stoelen. Op het fornuis een geblutste ketel, waarin koffiewater stond te stomen. Boven de tafel hingen stroperige strips vol vliegen. Het stonk er, naar stadse maatstaven. De wc was buiten, in een houten hokje. Gefascineerd waren we, en ontdaan. We vonden het er vies en armoedig, de bewoners raar en dom. Zo kon je toch niet leven!

Jaren later sprak ik een van de zoons, de domste van het stel in onze ogen en de lelijkste. Hij bleek een ontwikkeld man met een groot sociaal hart, gevoel voor traditie en cultuur, een rots in de branding voor iedereen die met hem te maken had. ‘Gullie keekt vroeger op ons neer, hè,’ zei hij vriendelijk en zonder rancune. Geen vraag, een constatering. Ik schaamde me en voelde me betrapt. Realiseerde me dat ze niet meer worden gemaakt, die boeren van vroeger die in alle eenvoud wisten waar het werkelijk om ging.